o. Antoni Joachimczyk

Ur.       10.01.1891      Swornegacie, diec. Chełmińska
W.       21.04.1903      Nysa
0.         04.09.1910      St. Gabriel
1.pr.     08.09.1911      St. Gabriel
W.pr.   03.09.1914      Nysa
Święc.  08.09.1914      Nysa
+          06.05.1964      Rybnik

W latach 1914-19  zaciągnięty do armii pruskiej  spędził okres 1.wojny światowej  jako duszpasterz jeńców wojennych na Pomorzu i na Śląsku.   Odznaczony medalem Czerwonego Krzyża.  O.  Gier określa go  jako:   "gorącego Polaka,  inteligentnego i pilnego,   jednego  z najdzielniejszych  studentów, wyśmienicie mówiącego po polsku i po niemiecku,  dzielnego także w duszpasterstwie".  30.10.1919 r. przybył do Poznania, skierowany na studia matematyki i chemii. Kilka tygodni później  zgodził  się dojeżdżać co 2 tygodnie do Turwi  i Kopaczewa do kaplicy hrabiny Chłapowskiej. Podróżował bardzo wiele razem z o.T.  Puchałą w poszukiwaniu odpowiedniej  siedziby na placówkę werbistowską.  Studiów nie ukończył. W r. 1924 był kapelanem w zakładzie p. Koczorowskiej w Bruczkowie. W 1925 r. został przeniesiony do Górnej Grupy, w 1927 r.  przeniesiony do Rybnika (ale prawdopodobnie raczej do Bruczkowa). Od r.  1929  był prezesem Domu w Bruczkowie i dyrektorem majątku. W grudniu 1932 r.  wyjechał do USA w cely werbowania abonentów dla polskich czasopism misyjnych i zebrania pieniędzy dla budującej się polskiej regii. W 1934 r. powrócił do Polski,   był wykładowcą matematyki  i jęz. francuskiego w Rybniku oraz spowiednikiem sióstr urszulanek. Od r.  1936-39 rektor w Górnej  Grupie,  wykładowca matematyki. Z chwilą objęcia przez Prowincję pracy duszpasterskiej na kresach wschodnich,  skierował się 1 września 1939 r.  do Baranowicz,  ale wojna wszystko przekreśliła. 23.12.1939 r. wrócił przez Białystok, Warszawę do własnaj  rodziny (Gdynia-Gdańsk), zatrzymał się przez pewien czas u ks. Pietrka w Drzycimiu,  potam pojechał na Śląsk i znalazł przystań i proboszcza w Kątach (Oderwinkel), którego znał jeszcze z czasów 1. wojny światowej. Tu odwiedził go raz lub dwa razy o. Łysik.  Od września 1945-51  był rektorem w Górnej Grupie  oraz proboszczem (obsługiwał także Wielki Lubień), wykładowca matematyki. W okresie od 1951-57 piastował urząd rektora w Rybniku i proboszcza kuracji zakonnej (do 1961).
Z okazji roku maryjnego 1955, wymalował kaplicę zakonną. Od r.1962 był kapelanem sióstr Bożej Miłości w Jastrzębiu Zdroju. Zmarł 6.5.1964 r. i spoczywa na cmentarzu komunalnym w Rybniku.
„Zarówno 2. wojna światowa jak i przedwczesna śmierć nie pozwoliły mu obchodzić srebrnego ani złotego jubileuszu kapłaństwa".
Za: NURT SVD. Nr 35. 1985 r. str 259.

---

O. Joachimczyk urodził się 10 stycznia 1891 roku w Swornegacach na Pomorzu, Formację zakonno-kapłańską otrzymał w Misyjnym Seminarium Duchownym Księży Werbistów w St. Gabriel w Modling k. Wiednia, gdzie w 1914 roku otrzymał święcenia kapłańskie. W 1919 rozpoczął studia na Uniwersytecie Poznańskim w zakresie nauk ścisłych - fizyka, matematyka, chemia.
W 1922 objął kapelanie zakładu wychowawczego Wandy Koczorowskiej w Bruczkowie, gdzie przebywał do 1930 roku (od 1929 jako dyrektor studiów Niższego Seminarium Duchownego Księży Werbistów, które rozpoczęło swą działalność w 1927 roku).
W latach 1936-1939 oraz 1945-1951 był rektorem w Górnej Qrupie, a następnie przez 10 lat proboszczem w Rybniku. Zmarł 6 maja 1964 roku w Rybniku. Jest pochowany na cmentarzu rybnickim.

za: "75 lat Domu Misyjnego Św. Józefa w Górnej Grupie 1923 - 1998". Album jubileuszowy. Górna Grupa 1998.