o. Ernest Schlappa

urodzony: 15. 02. 1905 r.

święcenia kapłańskie: rok 1932

zmarł: 31. 10. 1986 r. - pochowany w Indiach (prov. Central)

 

Werbistowscy świadkowie wiary: o. Ernest Schlappa SVD (1905-1986)


„Traktował nas jak swoje dzieci. Może nie dostaniemy już drugiej osoby jak o. Schlappa, która by nas tak kochała i nam pomagała”.

Ernest urodził się 15 lutego 1905 r. w Wilkowicach k. Toszka, jako szóste z siedmiorga dzieci Aleksandra i Marty z domu Smerczek. Jego ojciec był kierownikiem miejscowej szkoły. Po ukończeniu szkoły powszechnej w rodzinnej miejscowości Ernest rozpoczął w 1916 r. naukę w gimnazjum w Gliwicach. Po otrzymaniu świadectwa dojrzałości w 1925 r. złożył podanie o przyjęcie do Zgromadzenia Słowa Bożego. Pisał w nim m.in.: „zamierzam poświęcić się rozszerzaniu Ewangelii w krajach misyjnych”.

1 września 1925 r. wstąpił do nowicjatu przy Wyższym Seminarium Misyjnym Księży Werbistów w Sankt Gabriel k. Wiednia, gdzie odbył też studia filozoficzno-teologiczne. Wieczystą profesję zakonną złożył 8 września 1931 r. w tamtejszym kościele, gdzie również 19 grudnia tegoż roku otrzymał święcenia diakonatu. Tam też 5 maja 1932 r. przyjął święcenia kapłańskie. Po czym wrócił na krótko do rodzinnej miejscowości, aby odprawić mszę św. prymicyjną w swym parafialnym kościele pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Zbrosławicach. Przez kilka miesięcy pracował w duszpasterstwie w Wiedniu i Nysie, a następnie wyruszył na misje do Indii.

Do stanu Indore w centralnych Indiach przybył 5 grudnia 1932 r. Pierwszą jego placówką misyjną było miasto Panchkui. Później pracował również w miastach Bhagor i Unnai. W 1937 r. założył szkołę dla kształcenia katechistów w Sirpur, w dystrykcie Khamdwa. W 1947 r. wybrany został delegatem na Kapitułę Generalną Zgromadzenia w Rzymie. W drodze powrotnej zapragnął odwiedzić swoje rodzinne strony. Kiedy je opuszczał, było to terytorium niemieckie. Teraz przyjeżdżał do rządzonej przez komunistów Polski. Komuniści długo nie pozwalali mu na wyjazd z kraju. Krótka w zamyśle wizyta przerodziła się w dziesięcioletni, przymusowy pobyt w Polsce. Mieszkał prze ten okres w klasztorach werbistowskich. Usilne prośby o pozwolenie na powrót do Indii zostały uwzględnione przez komunistyczne władze dopiero w 1957 r.

Po powrocie mianowano go Sekretarzem ds. Misji w Bandra. Od 1959 do 1961 r. pełnił obowiązki proboszcza w mieście Ratlam, a w latach 1961-1964 w Bandra. W 1964 r. objął parafię w mieście Panchkui, a w roku 1969 powrócił jako proboszcz do Ratlam. W 1973 r. zrezygnował z pracy parafialnej. Poświęcił się całkowicie opiece nad osobami trędowatymi w założonym przez siebie ośrodku „Ish-prem Basti”- Kolonii Bożej miłości, który znajdował się on tuż za miastem Ratlam. Pracę nad budową koloni dla trędowatych rozpoczął o. Szlappa jeszcze w 1972 r. W dziele tym pomagały mu indyjskie władze lokalne, gdyż był to pierwszy taki ośrodek w tym mieście. W ośrodku tym o. Ernest przepracował kolejne trzynaście lat.

W 1986 r. stan jego zdrowia bardzo się pogorszył. Z powodu choroby nerek przeszedł dwie operacje, po których poczuł się chwilowo lepiej. Wrócił do ośrodka „Ish-prem Basti”. Szybko jednak stan jego stan zdrowia znów się pogorszył. Przewieziono go do szpitala w Indore, gdzie zmarł 31 października 1986 r. Jego doczesne szczątki spoczęły na cmentarzu w Palda.

Oprac.: O. Janusz Brzozowski SVD