o. Aleksander Chudoba

urodzony: 28. 05. 1914 r.

święcenia kapłańskie: 24. 08. 1939 r.

zmarł: 10. 02. 1995 r. - pochowany w Bytomiu

 

Ur.       28.5.1914        Bytom, diec. opolska
W.       14.9.1925        Rybnik
O.        29.9.1933        St. Gabriel
1.pr.     8.6.1935          St. Gabriel
W.pr.   1.5.1939          St. Gabriel
Święc. 24.8.1939        St. Gabriel

Do gimnazjum zakonnego uczęszczał w Rybniku (l925-26 i 1931-33) oraz w Górnej Grupie (1926-31). Maturę uzyskał w Rybniku. Dn. 29.9.1933 rozpoczął nowicjat w St. Gabriel. Tam  także słuchał wykładów z filozofii i teologii. W 1939 r był seniorem polskiej grupy kleryków i łącznikiem pomiędzy nimi a konsulem polskim we Wiedniu, p. Zarańskim. Ze względu na zaostrzoną sytuację polityczną dzień po świeceniach kapłańskich wyruszył z innymi klerykami polskimi do Holandii.
Po miesięcznym pobycie w Steyl, przeniesiono wszystkich do Teteringen, gdzie ukończył, ostatni rok teologii. Tu otrzymał też skierowanie do pracy misyjnej w Indore. Napad Niemców na Holandię w dniu 10.5.1940 wszystko przekreślił. Został kapelanem sióstr Służebniczek Ducha Świętego i szpitala w Kerkrade. Niedziele wykorzystywał ponadto dla duszpasterstwa Polaków (Tribek, Eikelshoven). Po uwolnieniu Kerkrade przez Amerykanów (2.11.1944) prowincjał, Marcin Lukas, zwolnił go do pracy duszpasterskiej Polaków. Otrzymał mundur wojskowy 9. Armii, stopień kapitana i nakaz pracy wśród "dipisów" (Displacity Persons). Pracę rozpoczął w Altsdorf, gdzie zorganizowano szkołę, kaplicę etc. Koniec wojny zastał go w Bekum. Później zamieszkał w kwaterze Głównej w Frankfurcie nad Menem, odwiedził naszych obozowiczów w Freimannie koło Monachium, a w Ingolstadt przyczynił się do teg, że nasz dom misyjny udostępniono misji Papieskiej. We wrześniu 1946 r. przyjechał na krótko do Polski razem z górnikami, chcącymi stwierdzić możliwości powrotu na stałe do Polski. Do Holandii wrócił samolotem. W 1947 r. przyjechał do Polski na stałe, razem z o. K, Lemanowiczein i osiadł  w Bytomiu. Stał się misjonarzem ludowym u boku o. Gabriela, rektorem domu bytomskiego. W 1948 r, przeniesiony został do Nysy, przejął urząd rektora Domu oraz probosscza parafii zakonnej; w niższym seminarium wykładał geografię, historię, jęz. angielski i grecki (dla nowicjuszy przybyłych z Chludowa). W 1951 r. po wygaśnięciu kadencji rektorskiej skierowano go do Lublina na studia prawnicze (razem z o. K. Lemanowiczem). W drugim roku studiów zamieszkał u sióstr Franciszkanek Misjonarek Maryi w Nałęczowie. W 1953 r. rozpoczął wykłady z prawa kościelnego w Pieniężnie; w tym czasie uzyskał. dyplom magisterski z prawa kościelnego na KUL-u i z teologii moralnej w Krakowie. W 1954 r. wrócił do pracy misjonarza ludowego i zamieszkał w Bytoiaiu. W 1958 r. przeniesiony został do Nysy w ramach "przemieszczenia" wszystkich mieszkańców Domu bytomskiego. W 1959 r, znalazł się na powrót w Bytomiu, gdzie przebywa po dziś dzień. Tu m.in. prowadził przez parę lat kronikę domową (1972-77), był korespondentem Verbinum i tłumaczem na jęz. polski książki "Siostra Łucja mówi o Fatimie" (wydana 1978). Zwiedził kilka razy Europę Zachodnią.
Zaczerpnięte: NURT svd. Nr 35. 1985 r. str 97.