o. Tadeusz Juroszek
urodzony: 16. 09. 1931
święcenia kapłańskie: 07 lipca 1957 r. - Pieniężno
zmarł: 06. 12. 1997 r. - (66 lat) - pochowany w Górnej Grupie
Ur. 16.9.1931 Istebna, diec. Katowicka
W. 27.8.1946 Nysa
O. 8.9.1951 Pieniężno
l.pr. 8.9.1951 Pieniężno
W.pr. 9.2.1957 Pieniężno
Święc. 7.7.1957 Pieniężno
.
W okresie 1958-59 pracował jako wikariusz przy parafii św. Małgorzaty w Bytomiu. 1959-62 objął samodzielną placówkę w Długoborze, diec. warmińska. Wymalował tu kościół, zbudował salkę katechetyczną, zakupił paramenty liturgiczne, naprawił ogrodzenie przy kościele i wstawił duży piec ogrzewczy do kościoła. W 1962 r. pomagał przez krótki czas w Elblągu u ks. kanonika Iwanickiego, poczym wrócił do Pieniężna, gdzie przez 2 miesiące pełnił zadanie zelatora misyjnego. W latach 1962-67 był wikariuszem przy kolegiacie w Ornecie. W 1967 r. wyjechał z dużą grupą ojców do Brazylii. Przez 5 miesięcy przebywał w Araraquara pod Sao Paulo, ucząc się jęz. portugalskiego u o.H. Perbecha, a następnie kontynuował kurs tegoż języka przez 6 tygodni samym Saó Paulo./1968-69/ Jego pierwszą funkcją na nowej placówce było objęcia prefektury nad chłopcami w Toledo /45 uczniów niższego seminarium/. Prowadził dla nich wykłady z łaciny, geografii i historii; W 1969 r. zastępował przez 3 miesiące, wikariusza w Constantine. Od 30 marca 1969-73 r. przejął obowiązki proboszcza Santa Cecilła do Pavao. Zbudował tu kościół /35 x 20 m/ /bez wewn. wyposażenia, piętrową plebanię i dwie kapliczki w Santa Barbara i Villa Nuova. Sprawował także w tym czasie opiekę pasterską nad 10 innymi kaplicami w terenie. Na obszarze parafii przeprowadził misje ludowe, które głosili 4 redemptoryści. Uregulowano w tym czasie 95 małżeństw, ochrzczono 10 dorosłych i udzielono ok. 15.000 komunii św. W 1973r. wyjechał na pół roku do Hemi. W listopadzie tego roku objął nową parafię Nova Fatima. Przeprowadził tam malowanie kościoła na zewnątrz i wewnątrz, położył posadzkę w kościele i wyłożył prezbiterium granitem, założył radiofoniazację, zbudował piętrowy dom parafialny /45x21m/ z dużymisalami i urządzeniami. Miał 8 kaplic wyjazdowych /fazend/. W 1975 r. przeniósł się do Candido du Abreu /17.500 mieszkańców w tym 2 tyś. Ukrainców-innowierców i 13.000 katolików/. Poziom religijny był tam bardzo niski. Do obsługi miał 33 punkty duszpasterskie z których 19 miało wybudowane, a inne były w budowie. W 1978 r. pracował w Guarapuava /w mieście i interiorze/, gdzie miał do obsługi 42 kaplice. Od grudnia 1979 r. pracował w Rio Azul u boku o.J. Salańczyka, a w r. 1981 w Tijucas do Sul, wespół z o.A. Wiatrokiem.
Za: NURT SVD. Nr 35. 1985 r. str 269.