o. Tadeusz Bartkowiak

urodzony: 13. 08. 1935r.

święcenia kapłańskie: 27. 01. 1963r. w Pieniężnie

zmarł: 07. 08. 1986r. - pochowany w Indonezji

Ur. 13.8.1935 Dalekie, diec. poznańska
W. 4.9.1.953 Pieniężno
O. 8.9.1953 Pieniężno
1.pr. . 8.9.1955 Pieniężno
W.pr. 8.9.1962 Pieniężno
Świec. 27.1.1963 Pieniężno

W r. 1963 uczestniczył w rocznym kursie pastoralnym w Bytomiu. W lipcu 1964 otrzymał skierowanie z Bytomia do Nysy na wikariusza przy parafii św. Jana Chrzciciela. Funkcję tę pełnił przy o. K. Mazantowiczu. Już we wrześniu tego samego roku przybył do Chludowa, przydzielony do pracy duszpasterskiej jako "ojciec wyjezdny". Tutaj po roku otrzymał skierowanie do pracy misyjnej w Indonezji. 8.8.1965 r. jego i pięciu innych misjonarzy pożegnano w parafii chludowskiej. Po kursie jęz. indonezyjskiego w Matoloko rozpoczął prace na wyspie Timor, w niższym seminarium w Lalian. Poza pracą wychowawczą był proboszczem na placówce przy seminaryjne w Soe /3 kaplice/. Ponadto w wolnych chwilach poświęcał czas na badania folkloru indonezyjskiego. Owocem tego zainteresowania są zbiory opowiadań ludowych, poezji, mitów, bajek, opisy gier, zabaw. W r. 1975 ukazał się 1. tom tych zbiorów p.t. "Mutiara Pulau Timor" /Perła wyspy Timor/. Dalsze tomy się ukazują. W r. 1977 objął placówkę duszpasterską w Alas po o. Grucy, leżącą w centrum buszu. Celem ubocznym nowego przeniesienia to możliwość studiowania zwyczajów i kultury tamtejszej. 1 listopada 1979 r. przejął jedną z najtrudniejszych parafii Timoru, Seon. Parafia liczy około 12.000 ochrzczonych. Dziekanem był o. J. Bloch. W Polsce: 1971 i 1976 r.

zaczerpnięte z: NURT svd, nr 35. 1985 r.
 

- "Misjonarz z ziemi granowskiej" - Misjonarz nr 11/2009


 

„Wyjeżdżać w daleką podróż to po części umierać”.

Tadeusz urodził się 13 sierpnia 1935 r. we wsi Dalekie k. Kościana jako najmłodszy syn Feliksa i Marii z domu Kańduła. Rodzice prowadzili kilkuhektarowe gospodarstwo rolne. Po ukończeniu szkoły podstawowej w pobliskim Granowie zgłosił się do niższego seminarium archidiecezji poznańskiej w Wolsztynie. Po kilku latach, pod wpływem spotkania z jednym z werbistów postanowił wstąpić do Zgromadzenia Słowa Bożego. 8 września 1953 r. rozpoczął nowicjat zakonny w Domu św. Wojciecha w Pieniężnie, gdzie także ukończył studia filozoficzno-teologiczne. 8 września 1962 r. złożył w kościele seminaryjnym w Pieniężnie wieczystą profesję zakonną, a 22 grudnia tegoż roku otrzymał święcenia diakonatu. Święcenia kapłańskie przyjął z rąk ks. biskupa Tomasza Wilczyńskiego 27 stycznia 1963 r.

Po święceniach pracował duszpastersko w Bytomiu, Nysie-Średniej Wsi i Chludowie. W sierpniu 1965 r. wraz z 19 innymi werbistami z Polski wyjechał do pracy misyjnej w Indonezji, na wyspę Timor. Pierwsze dwa lata pracował na dużej stacji misyjnej w miejscowości Soe, potem przez kilka lat uczył w werbistowskie niższym semi­narium w Lalian, w diecezji Atambua. W seminarium pełnił też funkcję wychowawcy alumnów i ekonoma. W tym czasie dzięki jego staraniom wybudowano koś­ciół seminaryjny oraz powstały liczne warsztaty i obiekty niezbędne dla zaplecza gospodarczego seminarium. Ponad to w soboty i niedziele obsługi­wał trzy okoliczne kościoły. W 1978 r. objął dużą parafię w Seon, gdzie pracował do 1985 r. W tymże roku mianowano go koordynatorem i eko­nomem szkolnictwa katolickiego w diecezji Atambua.

O. Bartkowiak wiele czasu i sił poświęcał badaniom etnogra­ficznym. Te jego zainteresowa­nia zaowocowały kilkoma pozycjami książkowymi, jak: „Mutiara palau Timor” (Perły Timoru), „Loro, Fulan, Fitun” (Słońce, księżyc, gwiazdy). Część jego prac ukazała się również w języku angielskim pod tytułem: „Gems from the Island of Timor”. W Polsce, w wydawnictwie Akademii Teologii Katolickiej ukazały się jego wspomnienia z pracy misyjnej pt. „Timor wyspa nieznana”. Swoje liczne listy z misji publikował również w „Tygodniku Powszechnym”, „Za i przeciw” oraz „Przewodniku Katolickim”.

Zmarł nagle na zawał serca w Dżakarcie 7 sierpnia 1986 r. Spoczął w ukochanej ziemi indonezyjskiej.

Oprac.: O. Janusz Brzozowski SVD