o. Władysław Kajzer

urodzony: 01. 04. 1920 r.

święcenia kapłańskie: 27. 06. 1971 r.

zmarł: 19. 01. 2004 r. - (83 lat) - pochowany w Górnej Grupie

 

Władysław Kajzer SVD (1920-2004)


Władysław Leon Kajzer, syn Ludwika i Pelagii, z domu Kinecka, urodził się 1 kwietnia 1920 r. w Strzałkowie w Poznańskiem. Kiedy miał 4 lata, rodzice przeprowadzili się z dziećmi do Rawicza. Chociaż ojciec był tylko szewcem, wykształcił całą czwórkę dzieci. Bracia zostali nauczycielami, a siostra pracownicą umysłową. Po ukończeniu szkoły podstawowej Władysław zgłosił się w 1935 r. do oo. marianów. Ponieważ nie mogli mu obniżyć czesnego, o co prosił, odszukał w „Przewodniku Katolickim" adres Małego Seminarium Misyjnego werbistów w Bruczkowie, poczta Borek Wielkopolski. Do małego seminarium przyjął go o. prowincjał Tomasz Puchała. Od niego również uzyskał obniżkę opłat. Po dwóch latach nauki w Bruczkowie został przeniesiony do gimnazjum werbistowskiego w Rybniku, gdzie uzyskał świadectwo ukończenia państwowego gimnazjum ogólnokształcącego. Po wakacjach 1939 r. miał kontynuować naukę w liceum w Górnej Grupie. Wybuch wojny zastał go w Poznaniu. Ze znajomymi ewakuował się do Warszawy, ale po kapitulacji powrócił do Rawicza. Wiosną 1940 r. został wywieziony przez Niemców na roboty, do „bambra" - gospodarza koło Ścinawy, a więc niezbyt daleko od Rawicza. Po miesiącu gospodarz udzielił mu pisemnego zwolnienia, które pozwoliło mu wrócić do domu. Niemcy jednak uznali go za zbiega i wsadzili na trzy dni do więzienia W Rawiczu. Po wyjaśnieniu sprawy otrzymał nakaz pracy na miejscu. Większość czasu przepracował jako robotnik na kolei. W dwa miesiące po wyzwoleniu Rawicza w styczniu 1945 r., w marcu zgłosił się do domu nowicjackiego w Chludowie k. Poznania. Rozpoczęła się odbudowa ze zniszczeń wojennych i równocześnie nauka filozofii pod kierunkiem jedynego profesora, o. Jana Chodzidły. W 1946 r. wznowiono życie nowicjackie w Chludowie. Drugi rok nowicjatu kontynuował w 1947/48 w Nysie. Następnego roku podjął studia teologiczne w Misyjnym Seminarium Duchownym Księży Werbistów w Pieniężnie, przeniesionym tu w tymże roku z Chludowa.
„W 1950 r., po drugim roku teologii i dwóch niższych święceniach, na skutek przemęczenia i nieporozumienia z domownikami wystąpiłem ze Zgromadzenia" - pisze Władysław w życiorysie. Po przybyciu do domu rodzinnego skorzystał z otwarcia liceum ogólnokształcącego dla pracujących i w 1951 r. uzyskał państwową maturę. Pracował w różnych przedsiębiorstwach, najdłużej w branży odzieżowej. W 1966 r. odwiedził Pieniężno. „Padła od kogoś nieśmiała, wypowiedziana półżartem propozycja powrotu. Nie brałem tego poważnie. Ale kontakty grzecznościowe w dalszym ciągu utrzymywałem. Wreszcie po dwóch latach powziąłem zamiar powrotu do SVD, o ile oczywiście jeszcze się na coś przydam. Złożyłem prośbę o przyjęcie. Zostałem przyjęty. I w lutym 1969 r. przybyłem do Pieniężna do nowicjatu. Po skróconym za dyspensą nowicjacie kontynuowałem studia teologiczne. Śluby wieczyste złożyłem 7 września 1970 r. Wyświęcony zostałem 27 czerwca 1971 r. ["Konsekratorem był kard. Stefan Wyszyński]. Z dniem 1 lipca otrzymałem nominację na wikariusza przy parafii św. Jana Chrzciciela w Ornecie. Po roku zostałem przeniesiony na równorzędne stanowisko do parafii w Pieniężnie". Tyle życiorys z 1975 r. Potem był kilka lat ekonomem domowym w Chludowie. Od 1976 do 1998 r. był kapelanem sióstr zakonnych kolejno w Brynicy, Zborowskiem, Porębie-Leśnicy. Ostatnie lata spędził w Domu Misyjnym św. Józefa w Górnej Grupie na oddziale dla starszych i chorych współbraci. Były to lata raczej pogodne. Urodzony w Prima Aprilis brał swoje życie i konkretne sytuacje życiowe trochę z przymrużeniem oka. Powoli jednak siły się wyczerpywały. Zmarł 19 stycznia 2004 r. w Górnej Grupie, zaopatrzony na śmierć przez ojca rektora Jana Czachorka, w 84 roku życia i 33 roku kapłaństwa. Został pochowany na miejscowym cmentarzu klasztornym. Po ludzku sądząc wydaje się, że mimo „krzywych linii" było to życie spełnione i owocne.

Alfons Labudda SVD

za: "Misjonarz" nr 4/2004 str 32


Ur.       1.4.1920          Strzałkowo, diec. Poznańska
W.       1.9.1935                     Bruczków
0.         8.9.1946                     Chludowo
l.pr.      8.9.1948                     Peniężno
W.pr.   8.9.1970                     Pieniężno
Święc.  27.6.1971        Pieniężno

W 1935 r. wstąpił do gimnazjum zakonnego dla starszych powołań w Bruczkowie, kontynuując studia gimnazjalna aż do wybuchu wojny w 1939 r.  Okres wojenny przebył w domu rodzinnym w Rawiczu. W marcu 1945 r.  zgłosił się do o.J. Chodzidły w Chludowie i w kwietniu rozpoczął studia filoficzne,  trwające trzy  semestry.  Z chwilą reaktywowania przedwojennego nowicjatu,  został we wrześniu 1946 r.  obłóczony. W czasie 1947-48 przebywał w Nysie razem z innjmi kolegami-nowicjuszami, gdzie przy nowo otwartym niższym seminarium św. Krzyża,  uzupełniali swoją wiedzę gimnazjalną. W  sierpniu 1948 r.  przybył  z całym swoim kursem do Pieniężna i rozpoczął studia teologiczne i uzyskał niższe święcenia kapłańskie.   8.9.1950 r.   zrezygnował  z dalszych studiów teologicznych i rozpoczął pracę jako księgowy w Rawiczu, mieszkając przy  swojej  siostrze. Dzięki kontaktom z o.Bernardem Wodeckim,  zgłosił się w 1969 r. ponownie do Pieniężna,  gdzie w 1971  r.  uzyskał święcenia kapłańskie. W czasie 1971-72 pełnił funkcję wikariusza w Ornecie,  diec. warmińska,  i pracował razem z o.J. Małkiem.  Od 1972-73 był harluszem w Pieniężnie i pracował u boku o.Władysława Karczyńskiego. Przez dalsze  trzy lata /1973-76/ pełnił funkcję ekonoma domowego w Chludowie.  Podlegało mu wów­czas:   gospodarstwo rolne,  ogród i dom zakonny,  18.11.1976r. przeszedł do Brynicy,  diec.  opolska,  przejmując  obowiązki kapelana domowego sióstr Służebniczek NMP. Udzielał się także duszpastersko w okolicy /parafia Brynica, Łubniany, Dobrzeń,  Lubczyce/.

za: NURT SVD. nr 35. 1985 r. str 275