Rocznik 2005

Dudziuk Tomasz SVD
Decyzja powrotu
Nie zawsze nasze drogi są proste. Często potrzeba zatoczyć łuk, aby dojść do celu. Czasem potrzeba się cofnąć, by pomyśleć nad swoim życiem. Podobnie było w moim życiu. Schodząc z prostej drogi, upewniłem się, iż była ona właściwą.
Urodziłem się w Dąbrowie Białostockiej. W liceum lubiłem fizykę. Większość czasu nad nią spędzałem. Nie interesowały mnie przedmioty humanistyczne. Wystarczyła mi z nich nędzna trójka, byleby zdać do następnej klasy. Moje wypowiedzi z j. polskiego często wywoływały śmiech klasy. Z fizyką i matematyką było inaczej; lubiłem te lekcje. Wolne chwile spędzałem czytając książki z tych przedmiotów. Oprócz nauki wiele radości przynosiła mi modlitwa. Lubiłem też chodzić do kościoła.
Przez całą szkołę średnią miałem dylemat - iść do seminarium czy na studia z fizyki. Nawet po maturze nie wiedziałem, co właściwie chcę robić. Zdecydowałem się być misjonarzem w SVD. Nie byłem jednak pewien tej decyzji.
W seminarium na początku czułem się jakby w innym środowisku - inne zajęcia, inny plan dnia, duży budynek, ciągle te same twarze. Po dość trudnym roku przyzwyczaiłem się do tego trybu życia. Zaczęły się dobre lata pobytu w seminarium. Nauczyłem się radować ze zwykłych czynności, takich jak praca, modlitwa, rozmowa z innymi. Przez te lata było, przysłowiowo, „jak u Pana Boga za piecem". Jednak po 3 latach postanowiłem odejść, mimo iż osoby, z których zdaniem się liczyłem, radziły mi inaczej.
Rozpocząłem studia z fizyki na Uniwersytecie Wrocławskim. Mogę powiedzieć, iż były to smutne lata mojego życia. Czułem, iż nie jestem na właściwym miejscu. Nawet wtedy, gdy wszystko było w porządku, nie potrafiłem się cieszyć. W tym czasie poznałem, ile znaczyło dla mnie życie w seminarium. W połowie studiów postanowiłem wrócić do werbistów. Decyzja powrotu nie była łatwa. Nie wyobrażałem sobie życia bez własnej rodziny. Po skończeniu studiów złożyłem podanie o przyjęcie do seminarium i zostałem przyjęty. Tak jak wszędzie, przeżywam chwile radosne i smutne. Jednak jestem przekonany, że właściwie wybrałem drogę życia.
Po święceniach udaję się do Japonii. Mam nadzieję, iż w tyrn dalekim kraju właściwie odpowiem na głos mojego powołania.

Za: MISJONARZ, nr 6, czerwiec 2005.

---

 

Artykuły mówiące o działalności i pracy duszpasterskiej Ojca Tomasza:

- "Bierzmowanie - początek czy koniec drogi?" - Misjonarz nr 12/2010, str 28 - 29

- "Trzęsienie ziemi i tsunami" - czasopismo "Misjonarz" nr 6/2011, str 12 - 13.

- Boże Narodzenie w Japonii - Misjonarz 12/2012, str. 16-17.