Śp. o. Tadeusz Dworecki

O. Tadeusz Dworecki urodził się 21 stycznia 1919 roku w Łaszczynie (pow. Rawicz) z rodziców Franciszka i Stanisławy z domu Becella.

Ojciec z zawodu był kowalem, matka, córka kowala, zajmowała się domem, a przede wszystkim wychowaniem dzieci, których miała dziewięcioro. Tadeusz był czwartym dzieckiem. Do ukończenia szkoły podstawowej przebywał w domu rodzinnym. Gimnazjum „przerabiał” w szkołach werbistowskich: Bruczków 1933-36, Rybnik 1936-37, Górna Grupa 1937-1939. W czasie okupacji ukrywał się w Szamotach k/Szamocina, pracując na roli lub w rzemiośle. Zaraz po przejściu frontu zgłosił się 2 lutego 1945 roku do domu nowicjackiego w Chludowie, pomagając w pierwszym etapie „uruchamiania” domu i gospodarstwa. 8 września 1946 roku rozpoczął nowicjat w Chludowie, a w następnym roku studia seminaryjne. 4 lipca 1950 roku otrzymał święcenia kapłańskie. Studia specjalistyczne z polonistyki odbywał najpierw jako wolny słuchacz w Uniwersytecie Wrocławskim, a potem na KUL-u. W latach 1958 – 1960 nauczał w Niższym Seminarium Duchownym Księży Werbistów w Nysie, a w latach 1960 – 1965 wykładał w Misyjnym Seminarium Duchownym w Pieniężnie wybrane zagadnienia z języka polskiego, retorykę i homiletykę.

Od 1965 do 1992 przebywał w werbistowskim domu studiów w Lublinie. Był to najbardziej twórczy okres w jego życiu. Stał się wielkim animatorem dzieła misyjnego. Dekret Misyjny Soboru Watykańskiego II Ad Gentes nie był dla niego tylko pustosłowiem. Hasło Dekretu Misyjnego: „Cały Kościół jest misyjny” nie było wówczas oczywiste dla wszystkich. O. Dworecki poprzez organizowanie spotkań z duchowieństwem diecezji lubelskiej, prelekcje w parafiach i szkołach, przez wystawy misyjne i Dni Misyjne na KUL-u, wreszcie przez urządzenie stałej ekspozycji misyjnej w naszym domu, próbował przybliżyć tę prawdę wszystkim środowiskom katolickim.

Od początku lat siedemdziesiątych zajął się pracą redakcyjną i pisarską. Przygotował do druku listy misjonarzy, które ukazały się w kilku książkach. Przy współpracy z o. Stanisławem Turbańskim, od 1971 roku gromadzącym archiwalia werbistowskie w Brazylii i Argentynie, opracował i wydał w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, cztery tomy pod wspólnym tytułem: „Zmagania polonijne w Brazylii”, z których pierwszy omawia wkład polskich werbistów w duszpasterstwo polonijne tego kraju.

W latach 1988 – 1989 o. Dworecki odbył podróż studyjną do Brazylii i Argentyny. Zgromadził wielką ilość archiwaliów polonijnych. W ostatnich latach pracował nad wkładem polskich werbistów w duszpasterstwo polonijne w Argentynie. Pogarszający się stan zdrowia nie pozwolił mu ukończyć tej pracy. Od 1992 roku przebywał w Chludowie. Chorował przez dłuższy czas. Ostatnie tygodnie spędził na oddziale chorych w Domu Misyjnym św. Józefa w Górnej Grupie, gdzie zmarł 28. stycznia br. i został pochowany na tamtejszym klasztornym cmentarzu.

Na obrazku prymicyjnym umieścuł słowa Psalmu 117: „Będę opowiadał sprawy Pańskie”. Pozostał wierny tej dewizie.

Alfons Labudda SVD
Misjonarz Nr 6/1998