Śp. O. Jan Kurowski

Urodził się 27 stycznia 1913 r. w Czarnym Lesie k. Starogardu Gdańskiego w dawnej diecezji chełmińskiej. Tam też ukończył szkołę podstawową. W 1927 roku rozpoczął szkołę średnią w naszym gimnazjum w Górrnej Grupie. Maturę zdobył w 1936 r. W latach 1936-38 odbył nowicjat w Chludowie. Studia filozoficzno-teologicze w latach 1938-42 odbył w Austrii i w Holandii. W Holandii, w naszym domu w Teteringen, otrzymał świę­cenia kapłańskie w dniu 16 sierpnia 1942 r. Po powrocie do Polski, od 1947-51 pracował w Górnej Grupie w charakterze nauczyciela, wicerektora, i ekonoma. Od 1951-57 pracował w Chludowie jako przełożony domu i miejscowy proboszcz. Od 1957-60 przebywał w Bytomiu i w Nysie, gdzie głosił misje ludowe i rekolekcje. Przez pewien czas pracował jako kapelan sióstr w Topolnie, w Grudziądzu i w Stogach k. Malborka. Na przełomie 1979-80 r. musiał poddać się operacji wszczepienia endoprotezy, operację powtórzono w 1989 r. Od 1977 r. przebywa w Górnej Grupie aż do nieszczęsnego pożaru w 1980 r. Od pożaru mieszka w Laskowicach, skąd w dniu 18 lutego 1985 r. przeniósł się do Górnej Grupy.

Zmarł w dniu 25 września 1999, około godziny 5. nad ranem.

------------------------------------------------------

Do nowicjatu wstąpił w Chludowie w 1936 r. i odbył równocześnie 1. rok filozofii. Zgodnie z praktyką Polskiej Prowincji na dalsze studia wyjechał w 1938 r. do St. Gabriel, po kilku tygodniach do St. Severin Fürstenfeld, gdzie ukończył 2. rok filozofii. Uchodząc przed nadchodzącą wojną, znalazł się z innymi Polakami w Holandii. Najpierw zatrzymał się na krótko w Steyl, a następnie na cały rok w Teteringen, podejmując na nowo przerwane studia. Na skutek zarządzeń niemieckich władz okupacyjnych przeniósł się w 1940 r. z innymi do Helvoirt. Tutaj ukończył ostatecznie studia teologiczne i z braku innych zajęć podjął się dalszych studiów uzupełniających. Następne lata poświęcił pracy duszpasterskiej wśród polonii belgijskiej, jeżdżąc rowerem do różnych miejscowości i skupisk Polaków.

3.12.1946 r. wrócił do kraju, do Górnej Grupy. W nowo otwartym seminarium podjął się wykładów chemii i fizyki.

Po przeniesieniu w 1951 r. o. Pietruszki na stanowisko rektora w Pieniężnie objął po nim w Chludowie stanowisko proboszcza i rektora (wypalonego) domu. W tym czasie zamieszkał w domu i tu przeniósł kancelarię parafialną.

On to, na Kapitule prowincjalnej w 1952 r. przeciwstawił się sprzedaży domu chludowskiego. Z prac dla parafii, to ogrodzenie i uporządkowanie cmentarza oraz wykopanie studni na cmentarzu. Nowa nominacja skierowała go w 1957 r. na misjonarza ludowego do Bytomia, gdzie wraz z o. W. Wiktorem tworzył grupę misyjną. Od 1958 r. do listopada 1960 r. pracował w Nysie, tak samo jak w Bytomiu, na stanowisku misjonarza ludowego. W 1960 przeszedł do Górnej Grupy, tam uległ wypadkowi drogowemu i leczył się przez jakiś czas w domu rodzinnym w Topolnie i Walichnowach. W 1962 r. wrócił jako emeryt do Górnej Grupy; m.in. przechodził rekonwalescencję pod okiem br. Piusa Prądzyńskiego. Od 25 listopada 1976 r. rozpoczął pracę jako kapelan w domu formacyjnym sióstr elżbietanek w Grudziądzu przy ul. Mikołaja z Ryńska 6/9. Od 1978 r. zrezygnował ze swych obowiązków, które przejął o. A. Rychel i poddał się leczeniu. W grudniu 1979 r. przeszedł operację ortopedyczną. Od Bożego Narodzenia 1980 r. został kapelanem sióstr szarytek w Stogach p-ta Malbork, diec. gdańska.

Ks. Józef Tyczka, Biogramy Polskich Werbistów, Część I: A-K, NURT svd, Nr. 35, Bytom 1985