Sługa Boży
o. Teodor Drapiewski (1880–1942)

numer obozowy 21944

O. Drapiewski urodził się 31 stycznia 1880 roku w Gackach k/Świecia nad Wisłą w głęboko patriotycznej polskiej rodzinie. Miał bardzo utalentowane rodzeństwo. Trzech braci zostało malarzami artystami, jeden księdzem diecezjalnym. Teodor od najmłodszych lat pragnął zostać misjonarzem i dlatego jeszcze w domu rodzinnym rozpoczął naukę łaciny. W 1898 roku wstąpił do gimnazjum misyjnego w Nysie. Do zgromadzenie przyjmował go osobiście założyciel św. Arnold Janssen dnia 19 sierpnia 1901 roku. W 1903 roku rozpoczął nowicjat w St. Gabriel. Tam również otrzymał 23 lutego 1908 roku święcenia kapłańskie. Zgłosił się do duszpasterstwa polonijnego w Brazylii. W tym celu dla pogłębienia języka polskiego przełożeni skierowali go na dwa semestry na polonistykę na Uniwersystet Jagielloński w Krakowie. W kwietniu 1909 roku statkiem z Antwerpii wyruszył do Brazylii. Pracował tam piętnaście lat, potem został powołany na redaktora czasopism misyjnych do Górnej Grupy. W dalszym etapie był dwukrotnie rektorem w Bruczkowie, raz w Górnej Grupie, a wojna zastała go na urzędzie rektorskim w Rybniku. W maju 1940 roku został aresztowany za głoszenie kazań w języku polskim. Próby uwolnienia go, choćby z racji jego wieku (miał już 60 lat), czy przekazania do Generalnej Guberni, spełzły na niczym. Został wywieziony do obozu w Gusen a następnie do Dachau. Jako „inwalida” został z Dachau wywieziony do zagazowania. Jako datę jego śmierci podaje się dzień 31 sierpnia 1942 roku.

Obóz jest waszą pierwszą szkołą misyjną – TD
Zgromadzeniem jesteśmy mocni i niezwyciężeni – TD
Jeśli zajdzie potrzeba, to potrafię również życie oddać za Ojczyznę - TD