o. Jan Grycman

urodzony: 14. 12. 1887 r.

święcenia kapłańskie: 29. 09. 1913 r.

zmarł: 30. 06. 1974 r. - przeżywszy 86 lat - pochowany w Raciborzu

Ur.       14.02.1887      Józefówka, diec. poznańska
W.       04.10.1902      Nysa
O.        12.09.1909      St.  Gabriel
l.pr.      12.09.1910      St.  Gabriel
W.pr.   08.09.1913      St.  Gabriel
Świec.  28.09.1913      St.  Gabriel
+          30.06.1974      Racibórz

W latach 1907-09 uczęszczał do tzw. liceum w St. Gabriel, w czasie którego ukończył filozofię i był słuchaczem wielu innych przedmiotów.  Potem dopiero był obłóczony. Święcenia kapłańskie otrzymał w grupie 51 współbraci.  Z ostatnich egzaminów z teologii był zwolniony przea Piusa X ze względu na pilną potrzebę szybkiego wyjazdu do Mozambiku. 10 maja 1914 r. wsiadł na okręt w Neapolu.  Podróż trwała do 13 czerwca. W Mozambiku pracował do 20.03.1916 /do mantu wypowiedzenia Niemcom wojny przez Portugualię/. Pracował jako wychowawca i nauczyciel katechistów, początkowo w Chezuzu,  a potem w Lifidi. Internowany przez Portugalczyków, m.in. w Lorenco Maques, tłumaczył na jęz. portugalski, polski katechizm (duży i mały) używany w diec. poznańsko-gnieźnieńskiej. 28 maja 1918 r. przewieziony do Portugalii, przebywał w fortecy Peniche do 3 grudnia 1919. Do Steylu wracał przez Hamburg,  w styczniu 1920 był już w Nysie. Przez dłuższy  czas przebywał w domu rodzinnym w Byczynie. Nowa przeznaczenie do Brazylii zostaje wstrzymane ze względu na słabe zdrowie i chwilowo został skierowany do Wiednia, gdzie wykładał w Seminarium Nauczycielskim.  22 stycznia 1921 znalazł się w Kudowie na dalszym leczeniu. Był m. in. kapelanem sióstr boromeuszek. 23 lutego 1923 objął funkcję kapelana w Turwi, diec. poznańska, u p. Chłapowskiej.  Od 17-20 lipca brał udział w kongresie etnologów w Wiedniu i w zjeździe prokuratorów zgromadzenia w St. Gabriel, potem przez 6 tygodni przebywał w Górnej Grupie,  zaprowadzając do nowo otwartego Domu zasady aktualnie  obowiązującej księgowości domowej.  17.9.1923 był już w Rybniku.  Przejął funkcję prefekta uczniów misyjnych a w latach 1929-33 funkcję katechety w gimnazjum sióstr Urszulanek (26 lekcji).  Jako spowiednik słuchał miesięcznie około 1.200 spowiedzi. W Rybniku założył kronikę domową, prokurę domową. Administrował też krótko parafią w Górzycach (1923/24) i przez pół roku parafią Godów /1925/. W tym samym roku wyjechał z o. F.  Gołąbem do Mediolanu na zjazd etnologów. 1933 przeniesiony do Górnej Grupy, objął kierownictwo nowicjatu braci  i postulantów.  Był to najsilniejszy skład osobowy nowicjatu braci przed wojną.  Prócz tego udzielał lekcji religii. W 1938 r. powołano go na rektora Nowicjatu w Chludowie. Wszczął starania o podniesienie zaplecza gospodarczego,  aby klerycy mieli  zapewnione lepsze wyżywianie.  23.8.1939 wrócił do Górnej  Grupy.   Z chwilą rozpoczęcia wojny uciekał i 6.9.1939 został przez Niemców ujęty w Wielkich Czapelkach.  Przebywał w  obozie w Norymberdze i Szczecinku,   skąd wrócił 23.10.39 do  Górnej   Grupy. Przed wywiezieniem księży do Stutthofu na żądanie gestapo przyznał  się  do narodowości niemieckiej.   Po wywiezieniu księży był więziony przez blisko miesiąc w Świeciu,  i wrócił do Górnej Grupy w początkach marca 1940 r.  Z inicjatywy proboszcza z Jeżewa pozwolono mu w 1941 r.  objąć duszpasterstwo Górnej Grupy  i okolicy  /12 kościołów/.   Z obawy przed Niemcami braci przebywających w Górnej Grupie spowiadał po niemiecku. W 1945 r. uchodził przed nadchodzącym frontem i po kilku tygodniach wrócił. U władz i u ludzi był jednak persona ingrata. Przybyły 3 marca 1945 r. o.  Cisz przejął parafię,  na którą ten ostatni w maju otrzymał nominację proboszcza.  8.12.1945 udał się do Bruczkowa, przejął w administrowanie parafię Jeżewo. 1947 ustąpił  z pracy w parafii na rzecz  o. A.  Babilasa,  a sam wykładał w Bruczkowie matematykę,  geografię i śpiew.  Był prokuratorem zakładu i majątku. W 1949 r. przeszedł do Rybnika. Pomagał w duszpasterstwie w kaplicy u boku o. Gabriela /1953-60/, dojeżdżał do parafii Czerwionka, słuchał dużo spowiedzi,  także sióstr zakonnych.  1958-60 był rektorem Domu.  W 1960 r.  objął funkcję kapelana  sióstr w Raciborzu. 1970 r. przeszedł na emeryturę mieszkając nadal u sióstr.  Zmarł w wieku 87 lat.  Pochowany jest w Raciborzu. Pozostawił po sobie kilka artykułów i wspomnień autobiograficznych.


Za: NURT SVD. Nr 35. 1985 r. str 215.

O. Grycman urodził się 14 grudnia 1887 roku w Józefówce w Wielkopolsce. Do Zgromadzenia został przyjęty przez samego Ojca Założyciela w 1904 roku. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1913 roku, a w następnym wyruszył do pracy misyjnej w Mozambiku, gdzie przebywał do 1918 roku. W 1923 roku został przeniesiony do Polski. Przez 10 lat pracował na różnych stanowiskach w Rybniku. W 1933 przybywa do Górnej Grupy jako mistrz nowicjatu braci zakonnych i prefekt postulantów. W 1938-1939 był rektorem w Chludowie. W 1939 roku powrócił do Górnej Grupy. Uwięziony we wrześniu został wywieziony do więzienia w Norymberdze. Po rozwiązaniu obozu 23 października 1939 wrócił do Górnej Grupy, gdzie tydzień później został internowany. 5 lutego 1940 został umieszczony w więzieniu w Świeciu. Zwolniono go po trzech tygodniach. Uzyskał pozwolenie na pozostanie w Górnej Grupie jako opiekun wiernych i braci zakonnych.
W latach 1940-1944 jest proboszczem w Górnej Grupie i zarazem przełożonym przebywających tu na robotach braci zakonnych.
Po wojnie pracował jako administrator parafii Jeżewo pod Borkiem Wielkopolskim. Od 1949 roku przebywał w Rybniku. W 1960 roku został kapelanem Sióstr Służebnic Ducha Świętego w Raciborzu. Zmarł 30 czerwca 1974 roku. Pochowany został na cmentarzu raciborskim.

za: "75 lat Domu Misyjnego Św. Józefa w Górnej Grupie 1923 - 1998". Album jubileuszowy. Górna Grupa 1998.

 

 

ks. Jan Grűtzmann (Grycman)
Urodzony: 1887 r. w Jozefówce koło Kępna
Święcenia: w 1913 roku w Św. Gabrielu we Wiedniu
Kształcił się na Śląsku - w Nysie. Wstąpił do Towarzystwa Księży Misjonarzy Słowa Bożego (Werbistów). Studiował we Wiedniu. Po święceniach przebywał na misjach w Afryce, w Portugalii i w Nadrenii. Był nauczycielem religii w Seminarium Nauczycielskim w Wiedniu. Następnie był duszpasterzem w Kudowie, Rybniku, Górnej Grupie, Chludowie koło Poznania.
Od 6 września 1939 roku był więziony najpierw w Norymberdze, później w Górnej Grupie oraz Świeciu. Po uwolnieniu był administratorem w Górnej Grupie, Sartowicach. Od 1943 roku do końca wojny pracował jako vicarius expositus w parafiach Lalkowy, Kościelna Jania, Barłożno, Skórcz, Pieniążkowo, Czerwińsk, Osiek, Czarny Las i Pączewo. Miał pozwolenie na binowanie w dni powszednie i trinowanie w niedziele mszy świętych.
Po wojnie był spowiednikiem u Sióstr Wincentek w Świeciu i w Osiu. Zmarł w 1974 roku.


za: http://www.ppaczewo.pelplin.opoka.org.pl/proboszczowie.html