o. Franciszek Herud

urodzony: 17. 10. 1885 r.

święcenia kapłańskie: 08. 09. 1914r.

zmarł: 04. 05. 1948 - pochowany w Rybniku

Ur.       17.10.1885      Szardzin, diec. opolska
W.       20.4.1903        Steyl
0.         4.9.1910          St.  Gabriel
l.pr.      8.9.1911          St.  Gabriel
W.pr.   3.9.1914          Nysa
Święc.  8.9.1914          Nysa
+          4.5.1948          Rybnik

Będąc wyuczonym szewcem zgłosił  się jako 18 letni młodzieniec do Steyl.  Po święceniach kapłańskich otrzymanych w św.  Krzyżu, zaciągnięty do armii pruskiej - pełnił funkcję kapelana szpitalnego, m.in. w Wiedniu. 1918-1920 misjonarz ludowy z siedzibą w Wiedniu, brał udział w organizowanym tam kursie dla misjonarzy ludowych.  1920-21  kapelan w Turwi u hrabiny Chłapowskiej, w grudniu 1921   r. przeznaczony do pracy wśród polskich robotników w Westfalii razem z o. D. Józefem.  Zamieszkał w Hochsten koło Dortmund-Horde. Nawiązał dobre kontakty  z tamtejszą polską ludnością i miejscowym duchowiaństnem.   Zbudował plebanię służącą równoczesnie   za dom związkowy.  W 1926 r.  powrócił do Polski. 1926 - 28 rektor Domu w Górnej Grupie,  1927-33 pierwszy regionał Regii Polskiej,  pełniąc przy  tym obowiązki mistrza nowicjatu braci. W 1932 r.   brał udział w kapitule generalnej w Rzymie.  1933-36 rektor i prefekt uczniów w Bruczkowie.  Tam również otrzymał przeznaczenie do pracy w Argentynie, co jednak nie doszło do skutku. 1936-39 rektor w Rybniku, m.i. wykładał łacinę i jęz. niemiecki w 3.  klasie. W lipcu 1939 r. mianowany na stanowisko prowincjała. Przeniósł się do Górnej  Grupy  i tam zastał go wybuch wojny, Tam też 8 września obchodził swój  srebrny   jubileusz. 24 października 1939 r.  opuścił Górną Grupę,  aby  zwizytować pozostałe Domy  zakonne. To uchroniło go przed internowaniem i wywiezieniem do Stutthofu.  Początkowo osiadł w Bruczkowie,  ale  rychło znalazł się na Śląsku,   zmieniając co jakiś czas miejsce   zamieszkania.  Rezydował m.in. w Rybniku,  Pawłowie, Rudniku (tu otrzymywał zbyt dużo korespondencji od kleryków  z obozu,  od o. Puchały   z Warszawy,  dalej z Rzymu.  To niepokoiło  jego samego,  jak i  tamtejszego proboszcza), Hotzenplotz (prawdopodobnie Ossołobok w Czechosłowacji),  a najdłużej w Rydułtowach,  u ks.  Urbana,  ekswerbisty (był tu jeszcze 15.9.1945,  a także Józef Bajer zgłaszał się  tam do niego,  prosząc o przyjęcie do Zgromadzenia). Jemu przypadło w udziale odbudowanie Polskiej Prowincji  i przyjęcie domów Zgromadzenia po Prowincji wschodnio-niemieckiej.  W 1947 r. powołano go na radcę generalnego do Rzymu. 12 marca 1948 r.  wrócił do Polski,   aby wprowadzić swego następcę na urząd prowincjała i poddać się operacji przepukliny.  Zapalenie płuc, jakie dołączyło się po operacji było bezpośrednią przyczyną śmierci w szpitalu rybnickim w dniu 4.5.1948 r.
Był wzorowym zakonnikiem, pełnym taktu i  serdeczności w obejściu.   Zamieszczony w "Arnoldus"  nekrolog podaje,  że o. Herud trzymał się bardzo regularnie czasów: 4°° wstawanie, 14:30 brewiarz w kaplicy, 21:00  spoczynek. I jak autor nekrologu zaznacza, koło godziny snu był tak śpiący, że nie załatwiał już żadnych spraw, a były też dni, że nawet przy kolacji począł ogarniać go sen.

za: NURT SVD. nr 35, 1985 r. str 241


 

zobacz również: http://www.werbisci.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=51&Itemid=65 "Historia Zgromadzenia SVD w Polsce"

 


O. Herud urodził się 17 października 1885 roku w Źerdzinach. W 1903 wstąpił do Domu Macierzystego Zgromadzenia w Steyl. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1914 roku w Misyjnym Seminarium Duchownym St. Gabriel w Módling k. Wiednia. W czasie pierwszej wojny był sanitariuszem. Po wojnie pracował wśród emigrantów polskich w okolicach Dortmundu. W 1926 roku został skierowany do Polski na rektora Górnej Grupy i mistrza nowicjatu braci zakonnych. W następnym roku, zatrzymując przez jakiś czas oba urzędy, otrzymał nominację na pierwszego regionała werbistów w Polsce, który to urząd piastował do 1933 roku. W latach 1933-1936 był rektorem w Bruczkowie k. Borku Wielkopolskiego, a w następnym triennium rektorem w Rybniku. W1939 roku został powołany na urząd prowincjała, pozostając na tym stanowisku do roku 1947, po czym został radcą generalnym w Rzymie. W 1948 roku przebywał w Polsce, celem zalatwienia niektórych spraw. W tym czasie byl operowany na wyrostek robaczkowy. Na skutek zapalenia płuc zmarł 4 maja w szpitalu w Rybniku. Jest pochowany na cmentarzu rybnickim.

za: "75 lat Domu Misyjnego Św. Józefa w Górnej Grupie 1923 - 1998". Album jubileuszowy. Górna Grupa 1998.