o. Alojzy Kański

Ur.       3.3.1904          Inowrocław,  diec. gnieźnieńska
W.       19.4.1923        St. Gabriel
O.        12.5.1923        St. Gabriel
1.pr.     29.9.1925        St. Gabriel
W.pr.   8.9.1929          St. Gabriel
Święc.  29.5.1930        St. Gabriel
+          1.1.1976          St. Augustin

Jako dziecko wywędrował  z rodzicami do Szczecina. W 1931 r. otrzymał skierowania do nowo przyjętej misji Indore. Jednak najpierw udał się do Anglii, gdzie Hadzor studiował język angielski, antropologię i sanskryt. W grudniu 1932 r. przyjechał do Indore, Madhya Pradesh i objął kierownictwo szkoły średniej w Mhow, miasteczku garnizonowym. Tutaj do r. 1936, prowadził dla wszystkich misjonarzy skupienia miesięczne. W latach 1936-1939 piastował urząd asystenta regionalnego. Z wybuchem 2. wojny światowej został z innymi internowany, przechodził kolejno przez różne obozy aż wreszcie zatrzymano ich w obozie pod Himalajami. Wykorzystując wolny czas wykładał młodym misjonarzom jęz. angielski i wiadomości o kulturze hinduskiej. W sierpniu 1940 r. został wraz z innymi zwolniony, musiał się zgłaszać co tydzień na policję i nie wolno mu było prowadzić nauczania w szkole. Po wojnie w 1945 r. rozpoczął pracę w Barwani pomiędzy Bhilfalasami. Po przejęciu przez werbistów nowej misji Sambalpur w stanie Orisa w 1948 r. objął kierownictwo szkoły średniej w Hamirpur /dziś nazwane Rourkela/. Było tu 15 tyś. katolików i 50 stacji bocznych. Po przyjeździe o.i. Żelazka do Indii, mógł po raz pierwszy wyjechać na dłuższy urlop do Europy /1950-51/. Po powrocie z urlopu został mianowany proboszczem w centralnej stacji misyjnej w Jharsuguda. Kiedy Sambalpur został samodzielną diecezją /bp Westermann/, od maja 1952 r. piastował urząd wikariusza generalnego diecezji. Od 1957 r. uczył równocześnie w szkole średniej w Gaibira. I tu wyczerpały się jego siły. W 1961 r. wrócił do diecezji Indore gdzie mianowano go prefektem a później rektorem niższego seminarium Sw. Tomasza w Mhow. Od 1971 r. był proboszczem w Khandwa. Pracował między takaczami w okręgu Nimar. Od 1973 r. pomagał w nowicjacie Indyjskim w Khurda. Został tu spirytuałem, przełożonym ashramu w Mariampur, pomagał w parafii. Ponadto tłumaczył książki, poprawiał manuskrypty, miał konferencje i rekolekcje; uporządkował archiwum regionalne i zbiór obrazów. Zbierał materiały do biografii swego współbrata o.S..Walda.
Zmarł w czasie urlopu w St, Augustin. Cechowała go dobroć i skromność.
Za: NURT SVD. Nr 35. 1985 r. str 289.