o. Gosieniecki Feliks SVD

Ur.       5.11.1916        Dusocin, diec. chełmińska
W.       28.8.1928        Górna Grupa
O.        8.9.1937          Chludowo
l.pr.      4.9.1939          Chludowo
W.pr.   29.9.1946        St. Gabriel
Święc. 31.5.1947        St. Gabriel

W 1937 r. uzyskał maturę w Górnej Grupie i początek nowicjatu w Chludowie. Pierwsze śluby złożył 4 września 1939 r. i tego samego dnia razem z innymi udał się w kierunku Warszawy. Po powrocie spod Kutna kontynuował studia filozoficzne. 25.1.1940 r. został internowany w Chludowie, 13 czerwca skierowany do majątku w Bruczkowie, pod koniec lipca zwolniony, zamieszkał w Grudziądzu u rodziny. Zgodnie z zaleceniami generała, o. Grendela przedostał się 1.4.1941 do St. Gabriel. Po miesiącu Dom został przejęty przez gestapo, a on sam skierowany do pracy w majątku Essling /XXIV okręg Wiednia/, gdzie prywatnie studiował teologię do końca wojny. 1945-47 pierwsze miesiące po wojnie studiował teologię na uniwersytecie w Wiedniu, potem w St. Gabriel. 1947-48 przeznaczenie otrzymał do Polskiej Prowincji i w niższym seminarium dla spóźnionych powołań w Pieniężnie wykładał religię, geografię, matematykę, biologię, fizykę i chemię. Od stycznia 1948 r. przejął także opiekę duszpasterską nad parafią Lechowo, do której dojeżdżał w 2. i 4. niedzielę, i Radziejowo (w 3. niedzielę), gdzie w 1948 r. wyremontował wieżę kościelną. 1948-52 z przeniesieniem do Pieniężna wyższego seminarium przeszedł do Domu w Nysie, gdzie wykładał fizykę i chemię. W 1952-55 studia teologii moralnej na KUL-u. Praca magisterska: "Wczesna Komunia św. w rozwoju historycznym i w świetle dekretu "Quam singulari". Praca doktorska: "Wczesna Komunia św. w praktyce duszpasterskiej" /1955/. W styczniu 1956 r. wykłady z teologii moralnej w Pieniężnie, oraz z teologii pastoralnej i prawa kanonicznego. W marcu 1957 r., gdy przywrócono klasztorowi prawo administrowania parafiami, przejął po ks. Maludze duszpasterstwo w Pieniężnie, Radziejewie i Piotrowcu. Od sierpnia doszły jeszcze Łajsy. W Pieniężnie przeprowadził remont dachu kościelnego i wieży /sterczyny/, zawiesił zakupiony przez o.S. Pietruszkę dzwon, w Łajsach dokonał naprawy wieży, a ponadto założył piorunochrony i uporządkował cmentarz. W 1958 r. zrezygnował z pracy duszpasterskiej. Po dwudziestu latach /1976/ wycofał się także z pracy pedagogicznej ze względów zdrowotnych. Od 1979 r. przejął na powrót wykłady z prawa kanonicznego. Piastował szereg funkcji w Pieniężnie i Prowincji: 1963-66 asystent prowincjalny, 1966-69 rektor Seminarium Misyjnego, 1969-71 admonitor prowincjalny, 1971-74 dyrektor studiów, 1947-48, 1960-63, 1978-81 radca domowy, od 8.5.1969 kronikarz Domu, od 1980 r. sekretarz prowincjalny, od 1974 r. cenzor Verbinum. Tłumaczył także sporo artykułów i tekstów oficjalnych. W 1970 r. bawił przez 2 tygodnie w Słowacji.

O.. Feliks Gosieniecki SVD
(1916-1994)
Ofiarowany mu krzyż choroby dźwigał radośnie. Zapamiętano go jako gorliwego kapłana oraz cenionego i lubianego profesora.

Feliks urodził się 5 listopada 1916 r. w Dusocinie k. Grudziądza, jako dziewiąte dziecko Franciszka i Zofii z domu Bialik. Ojciec był mistrzem rzeźnickim. Prowadził sklep oraz pracował na dwuhektarowym gospodarstwie. Matka prowadziła dom oraz zajmowała się wychowaniem dzieci. Po ukończeniu pięcioletniej szkoły powszechnej w rodzinnym Dusocinie, w 1928 r. Feliks wstąpił do Niższego Seminarium Duchownego prowadzonego przez werbistów w Górnej Grupie k. Grudziądza. Tam dał się poznać jako zdolny i sumienny uczeń. Po pomyślnym złożeniu egzaminu maturalnego, 8 września 1937 r. rozpoczął nowicjat zakonny w Domu św. Stanisława Kostki w Chludowie k. Poznania. Wtedy ujawniła się u niego poważna choroba płuc. Po odbyciu nowicjatu kontynuował w Chludowie studia filozoficzne, które przerwał wybuch II wojny światowej. 4 września 1939 r. złożył pierwsze śluby zakonne. 25 stycznia 1940 r. został wraz z pozostałymi współbraćmi internowany w Chludowie przez Niemców, którzy zamienili tamtejszy dom zakonny na obóz zbiorczy dla domowników i duchowieństwa. 22 maja 1940 r. wszyscy kapłani i większość kleryków została wywieziona do niemieckiego obozu koncentracyjnego w Dachau. Feliks wraz z trzema innymi klerykami, ze względu na stan zdrowia, został 13 czerwca przewieziony przez Niemców do zarekwirowanego werbistom majątku w Bruczkowie Wielkopolskim, gdzie pracował jako przymusowy robotnik rolny. Zwolniono go stamtąd pod koniec lipca 1940 r. dzięki zaświadczeniu lekarskiemu oraz staraniom o. Jana Chodzidły SVD. Udał się do rodziny, do Grudziądza, gdzie po kilku miesiącach zdobył dokumenty umożliwiające mu wyjazd do Austrii.
1 kwietnia 1941 r. rozpoczął studia teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym Księży Werbistów w Domu św. Gabriela w Módling k. Wiednia. Niestety, nie trwało to długo, gdyż już 2 maja tegoż roku władze niemieckie zamknęły seminarium i skonfiskowały budynki zakonne. Feliks wraz z pozostałymi klerykami zamieszkał u oo. salwatorianów w Wiedniu, gdzie w warunkach konspiracyjnych kontynuowali studia. Od 1941 r. pracował w kancelarii majątku Essling, a następnie Lobau k. Wiednia. W tym czasie w miarę możliwości kontynuował w konspiracji naukę. Po zakończeniu wojny powrócił do Domu św. Gabriela i pomagał przy jego porządkowaniu oraz przygotowaniu do działalności seminaryjnej. W tym czasie, do 1947 r., studiował teologię na uniwersytecie wiedeńskim, a później w Wyższym Seminarium Duchownym w Domu św. Gabriela. Tam też 29 września 1946 r. złożył wieczyste śluby zakonne, a 31 maja 1947 r. z rąk kard. Theodora Innitzera przyjął święcenia kapłańskie.
Po święceniach, 4 października tegoż roku powrócił do Polski. 6 października odprawił Mszę św. prymicyjną w kościele farnym w Grudziądzu i spotkał się po latach wojennej tułaczki z rodziną. Przełożeni skierowali go do Domu św. Wojciecha w Pieniężnie, gdzie przez rok pracował jako wykładowca w tamtejszym niższym seminarium. W wolnych chwilach pomagał też duszpastersko w okolicznych parafiach. W latach 1948-1952 był wykładowcą w kolejnym werbistowskim niższym seminarium w Domu św. Krzyża w Nysie. Po likwidacji seminarium przez reżim komunistyczny w 1952 r. został skierowany na studia specjalistyczne z teologii moralnej na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, które uwieńczył w 1955 r. rozprawą doktorską „Wczesna komunia święta w praktyce duszpasterskiej". Od 16 stycznia 1956 r. prowadził wykłady z teologii moralnej i pastoralnej oraz prawa kanonicznego w Misyjnym Seminarium Duchownym Księży Werbistów w Pieniężnie. Jednocześnie w latach 1957-1958 był administratorem parafii pw. świętych Apostołów Piotra i Pawła w Pieniężnie z filiami w Radziejewie, Piotrowcu, Białczynie i Łajsach. W latach 1963-1966 był rektorem Misyjnego Seminarium Duchownego Księży Werbistów w Pieniężnie, a od roku 1971 do roku 1974 prorektorem ds. studiów. Przez wiele lat należał do zarządu Domu św. Wojciecha oraz był jego kronikarzem. O. Feliks piastował również wiele funkcji w Polskiej Prowincji Zgromadzenia Słowa Bożego, będąc asystentem prowincjała, admonitorem prowincjalnym, sekretarzem prowincjalnym oraz cenzorem wydawnictw werbistowskich. W latach 1969-1979 był członkiem Diecezjalnej Komisji Liturgicznej w Olsztynie, a od roku 1962 do roku 1991 sędzią w olsztyńskim Sądzie Duchownym. Tłumaczył dokumenty zgromadzeniowe oraz publikował liczne artykuły. Cały ten ogrom pracy wykonywał jako człowiek naznaczony ciężką chorobą. O. Feliks zmarł nagle 13 grudnia 1994 r. w Pieniężnie. Pochowany został na cmentarzu zakonnym przy Domu św. Wojciecha.

Opr.: O. Janusz Brzozowski SVD
Za: Misjonarz 2/2016 str. 24

o. Feliks Gosieniecki