o. Tadeusz Dworecki
urodzony: 21. 01. 1919 r.
święcenia kapłański: 01. 07. 1950 r.
zmarł: 28. 01. 1998 r. - pochowany w Górnej Grupie
Ur. 21.1.1919 Laszczyn, archidiec. poznańska
W. 28.8.1933 Bruczków
O. 8.9.1946 Chludowo
l.pr. 8.12.1947 Chludowo
W.pr. 30.4.1950 Pieniężno
Świec. 1.7.1950 PieniężnoW 1933 r. wstąpił do Bruczkowa, następnie jeden rok uczył się w Rybniku, a dwa ostatnie lata przed wybuchem wojny spędził w gimnazjum w Górnej Grupie. Okres okupacji 1939-45 spędził na małym gospodarstwie w Szamocinie, k. Chodzieży, potem pracował w lesie, a w końcu jako mechanik rowerowy, murarz i stolarz. Przez cały czas utrzymywał kontakt z werbistami i kolegami kursowymi. Dn. 2.2.1945 r. zjawił się na krótko w Chludowie, by potem 13 lutego wrócić tu na stałe. Pracował tu na roli, gospodarstwie i w ogrodzie, kontynuował studia filozoficzne. W 1948 r. przeszedł razem z całym Seminarium do Pieniężna. W 1951 r. skierowany na dalsze studia, pobył jeden rok we Wrocławiu, jako wolny słuchacz na uniwersytecie B. Bieruta, mieszkając u sióstr, i zdobył potrzebną mu maturę państwową. W latach 1952-57 uczęszczał na studia polonistyczne na KUL-u, które ukończył pracą magisterską. Z chwilą reaktywowania niższych seminariów w 1957r. powołano go na dyrektora studiów do Bruczkowa. Wykładał jez. polski i historię. W latach 1960-65 wykładał w Pieniężnie jęz. polski, retorykę i homiletykę (od 1961), był zastępcą mistrza nowicjuszy kleryków. Organizował wtedy m.in. wieczorki poezji, misteria, recytacje. Segregował też taśmy i przeźrocza misyjne. W 1965 r. powołany został na referenta misyjnego do Lublina. Odwiedzał różne parafie, głosił kazania misyjne i wyświetlał przeźrocza. Zapoczątkował "dni misyjne" na KUL-u, które przetrwały kilka lat. W latach 1969-72 piastował urząd rektora Domu. W tym czasie udało mu się uzyskać połączenie telefoniczne dla Domu i wyłożyć chodnik biegnący od Domu do ul. Strzeleckiej. Po wygaśnięciu kadencji rektorskiej oddał się pracy edytorskiej, której dotychczasowy najpoważniejszy dorobek, to "Z kraju kamiennej siekiery", Warszawa 1975 i "Zmagania Polonijne w Brazylii", Warszawa 1980. W 1981 r. powołano go ponownie na rektora Domu w Lublinie, a w listopadzie tego samego roku na przewodniczącego Rady Wydawniczej przy Urzędzie Prowincjała. Ze stanowiska tego zrezygnował w 1982 r. Należy do komitetów budowy drogi i instalacji sanitarnej w osiedlu Sławinek.
Za: NURT SVD. Nr 35. 1985 r. str 138.