o. Leonard Szymański
Urodził się 06 listopada 1925 r. w Gostyniu (Wlkp.) z rodziców Michała i Józefy zd. Eitner. Jeszcze przed wojną Szymańscy wyjechali za pracą do Francji i tam też O. Leonard ukończył szkołę podstawową; szkołę średnią postanowił kontynuować w Polsce; wraca więc do Ojczyzny 1938 r. i zgłasza się do Bruczkowa.
Wybucha wojna O. Leonard zostaje wywieziony na przymusowe roboty w głąb Rzeszy. Po powrocie z wojennej tułaczki O. Leonard zgłasza się w 1946 r. do Chludowa. Pierwsze śluby zakonne w 1948 r. składa już w Pieniężnie. Święcenia kapłańskie otrzymuje 23 sierpnia 1953 r. z rąk Ks. Bpa Tadeusza Zakrzewskiego (Ordynariusz Płocki).
Władze zakonne przeznaczają go na studia specjalistyczne, które odbywa na KUL-u w zakresie teologii biblijnej. Kończy je w 1958 r. Wraca do Pieniężna już w charakterze wykładowcy. Jego kariera rozwija się dosyć bujnie i dynamicznie. Zostaje wybrany trzykrotnie na urząd prowincjała, jest rok 1969 kadencja trwa aż do 1978 r.
Następnie zostaje rektorem domu w Chludowie i w Rybniku.
W 1994 r. zostaje przeniesiony do Laskowic. Niestety, stan zdrowia ( Alzheimer) O. Leonarda pogarsza się. W roku 2007 zostaje przeniesiony do G. Grupy i tu w dniu 05 kwietnia 2009 r. odchodzi do Pana.oprac.: O. Kazimierz Stankowski SVD
O. Leonard Szymański urodził się 6 listopada 1925 r. w Gostyniu Wielkopolskim. Był synem Michała i Józefy z domu Eitner. Ojciec był oficerem zawodowym. Leonard miał młodszego brata Stanisława. Lata szkolne spędził z rodzicami we Francji (1930-1937). Aby uczyć się w państwowym gimnazjum, wymagane było przyjęcie obywatelstwa francuskiego, na co jego ojciec nie wyraził zgody. Wyjechał zatem do Polski i w 1938 r. rozpoczął dalszą naukę w niższym seminarium duchownym księży werbistów w Bruczkowie k. Borku Wielkopolskiego.
Po wybuchu II wojny światowej udał się do swych dziadków w Bodzewku, by pomóc im w gospodarstwie rolnym. Szybko jednak został przez Niemców wywieziony na roboty do Saksonii. Po zakończeniu wojny powrócił na rok do niższego seminarium w Bruczkowie. W 1946 r. rozpoczął nowicjat w Chludowie pod Poznaniem, a w 1947 r. pierwszy rok studiów seminaryjnych. W 1948 r. seminarium duchowne księży werbistów zostało przeniesione z Chludowa do Pieniężna. Tu w 1953 r. otrzymał święcenia kapłańskie.
Dwa lata później o. Szymański został skierowany na studia biblijne na Katolicki Uniwersytet Lubelski w Lublinie. W 1958 r. podjął pracę w misyjnym seminarium duchownym księży werbistów w Pieniężnie jako wykładowca egzegezy i ekumenizmu. W latach 1966-1969 był równocześnie ekonomem prowincjalnym. Przez dziewięć lat (1969-1978) pełnił urząd prowincjała. Był to czas większej otwartości, jeśli chodzi o kontakty z zagranicą. Na obchody 50-lecia Polskiej Prowincji w 1973 r. do Pieniężna przyjechał generał werbistów, o. John Musinsky z Rzymu i prowincjałowie ościennych prowincji werbistowskich. W 100-lecie Zgromadzenia Słowa Bożego w 1975 r. na beatyfikację założyciela o. Arnolda Janssena i pierwszego misjonarza werbisty w Chinach o. Józefa Freinademetza do Rzymu mogła wyjechać 50-osobowa delegacja. W Polskiej Prowincji był to początek boomu powołaniowego. Rozpoczęły się drugie po wojnie remonty poszczególnych domów misyjnych, przystąpiono też do budowy kościoła w Rybniku.
Po trzech kadencjach pełnienia funkcji prowincjała przez następne lata o. Szymański był kolejno przełożonym domów werbistowskich w Chludowie, Bruczkowie i Rybniku. Potem dwa lata był kapelanem sióstr Służebniczek Najświętszej Maryi Panny Niepokalanej w Leśnicy w Opolskiem. Od 1992 r. przebywał w Domu Misyjnym bł. Arnolda Janssena w Laskowicach Pomorskich, gdzie w 2003 r. obchodził jubileusz 50-lecia kapłaństwa. Przez 40 lat był opiekunem Instytutu Miłości Ukrzyżowanej w Gdańsku. W listopadzie 2007 r. został przeniesiony do Domu Misyjnego św. Józefa w Górnej Grupie. Zmarł 5 kwietnia 2009 r. w szpitalu w Grudziądzu. Spoczywa na cmentarzu klasztornym w Górnej Grupie.
A. L. SVD „Misjonarz nr 11/2009”