o. Józef Bajer

BAJER JÓZEF

Ur. 8.1.1924 - Lubomia, diec.katowicka
W. 3.11.1938 - Rybnik
O. 13.10.1949 - Pieniężno
l.pr. 8.9.1951 - Pieniężno
W.pr. 8.9.1954 - Pieniężno
Święć. 10.7.1955 - Pieniężno

W latach 1938-39 był uczniem gimnazjum zakonnego w Rybniku. W 1942 r. zaciągnięty został do niemieckiego wojska i znalazł się na terenie Francji. Z chwilą lądowania Amerykanów w Normandii (1944) wycofał się z swym oddziałem do Alzacji i tam przeszedł do niewoli. Po wojnie zgłosił się do werbistów, ale ze względu na podeszły wiek ociągano się z jego przyjęciem. Maturę zdobył w Raciborzu i po niej przyjęto go do nowicjatu. W okresie 1956-57 zmuszony był się leczyć w Sanatorium Przeciwgruźliczym w Prabutach (do 9.2.1957), rekonwalescencję przechodził w Rybniku, pełniąc równocześnie funkcję kapelana sióstr urszulanek (do 18.12.1957). W czasie 1957-58 pracował jako wikariusz w Pieniężnie, w latach 1958-59 był prefektem młodzieży zakonnej w nowo otwartym niższym seminarium werbistowskim w Bruczkowie, zaś w okresie 1959-60 był wikariuszem w Kudowie-Czermnej u boku ks. Michała Kruczka. W latach 1960-61 przebywał znowu tylko przez jeden rok w Nysie, zaprawiając się w obowiązki misjonarza ludowego. W okresie 1961-62 przenosił się na 3 kolejne miejsca: Pienieżno, Laskowice i Nysa, pełniąc wszędzie obowiązki misjonarza ludowego. W czasie 1962-63 był słuchaczem nowo otwartego Prymasowskiego Studium Życia Wewnętrznego w Warszawie. W latach 1963-66 pełnił urząd prefekta kleryków w Pieniężnie. Lata 1966-73 to okres spędzony w Chludowie w roli misjonarza ludowego i rekolekcjonisty. Głównym polem jego pracy był jednak Śląsk.

W latach 1973-75 przebywał w Rybniku, co związane było z jego pracą misjonarza ludowego na Śląsku. Na okres 1975-78 powołano go na urząd rektora Domu i dyrektora misjonarzy ludowych w Bytomiu. Nadal udzielał się gorliwie pracy rekolekcjonisty, misjonarza ludowego i konferencjonisty sióstr zakonnych. W latach 1975-77 przeprowadził 47 misji ludowych i 23 serii rekolekcji parafialnych, prócz innych prac związanych z kaznodziejstwem. Jako rektor Domu polecił wykonanie nagrobków dla o. Gabriela i o. Kotowskiego, przeprowadził malowanie Domu, a w kaplicy domowej ustawił nowy ołtarz soborowy, duży krzyż na ścianie prezbiterium, tabernakulum pancerne (dzieło rybnickiego rzeźbiarza, Masorza) oręż "wypalaną" drogę krzyżową (dzieło s. Anekty z Leśnicy Opolskiej). Poświecenie kaplicy dokonał ks. bp. J. Kurpas z Katowic (28.12.1977) W 1978 r. przeszedł na stanowisko proboszcza do Rybnika po o. Zalejskim, obejmując równocześnie urząd wicerektora Domu. Jego praca duszpasterska zbiegła się z budową kościoła rybnickiego. Radcą prowincjonalnym był w latach 1968-72 i 1978.

zaczerpnięte z: NURT nr 35. 1985 r.