o. Bronisław Poćwiardowski

                                 O. Bronisław Poćwiardowski, syn Franciszki i Waleriana urodził się 23 stycznia 1925 roku w Jeżewie, gdzie w parafialnym kościele pw. Trójcy Świętej dnia 26 stycznia 1925 roku został ochrzczony. W Jeżewie ukończył szkołę podstawową. Następnie rozpoczął naukę w Liceum Pedagogicznym w Chełmnie. Do Zgromadzenia Słowa Bożego wstąpił w 1947 roku w Górnej Grupie, gdzie ukończył gimnazjum. W dniu 8 września 1950 roku złożył pierwsze śluby zakonne, a pięć lat później złożył profesję wieczystą. W dniu 19 sierpnia 1956 roku przyjął święcenia kapłańskie z rąk ks. bpa Mariana Jankowskiego.
Wprawdzie dostał przeznaczenie misyjne do pracy w Argentynie, jednak tam nie wyjechał ze względu odmowy przyznania mu paszportu. W tej sytuacji został przeznaczony do pracy w parafii św. Mikołaja w Elblągu. Po roku intensywnej pracy dostał nowe zadanie, i tak na przełomie lat 1958/1959 pracował jako misjonarz ludowy. Punktem wypadowym były Laskowice. Następnie został przeniesiony na Ziemie Odzyskane. W latach 1959 -1967 pełnił funkcję administratora parafii w Krzywinie Gryfińskim. Pełnił też funkcję dziekana dekanatu Gryfin k. Szczecina. Był spowiednikiem księży z okolicznych parafii i sióstr Michaelitek w mieście Chojna.
Po ośmiu latach pracy w Krzywinie został skierowany do pracy w Chludowie jako referent misyjny. Organizuje wystawy misyjne w Poznaniu, Środzie Wlkp., Jarocinie; prowadził rekolekcje i skupienia o tematyce misyjnej. Od 1970 do 1980 był redaktorem czasopisma „Serwis Misyjny". W1970 został powołany do składu Archidiecezjalnej Komisji Misyjnej w Poznaniu i pracował w niej przez 20 lat.
W latach 1976 - 1984 byt Prokuratorem Misyjnym Polskiej Prowincji. W tym okresie roztaczał opiekę nad werbistami pracującymi na misjach i dalej szerzył ideę misyjną. Przyczynił się do organizacji wręczenia krzyży misyjnych neoprezbiterom - werbistom przez Ojca Świętego Jana Pawła II w Gnieźnie 3 czerwca 1979 roku. Brał udział w sympozjach misjologicznych między innymi na ATK w Warszawie, Niepokalanowie, Laskach k. Warszawy. Na lata 1984 -1986 przypada praca duszpasterska w Rybniku. Tam o. Bronisław pełnił funkcję rektora Domu Misyjnego; zbudował Dom Duszpasterski przyczynił się do wykończenia wnętrz tamtejszego kościoła.
Po dwóch latach powrócił do Chludowa, gdzie przez kolejne 5 lat pełnił obowiązki referenta misyjnego i wicerektora Domu Misyjnego. Następnie w 1991 roku został przeniesiony do Laskowic, gdzie przebywał aż do końca swoich dni. Tu pełnił funkcję kierownika kolportażu wydawnictwa „Verbinum". Zajął się redakcją tekstu polskich wydań książek o św. Arnoldzie Janssenie i św. Józefie Freinademetzu.
Po zakończeniu czynnej pracy zajął się dokumentowaniem działalności Domu Misyjnego w Laskowicach i spisywaniem historii Laskowic. Mimo pogarszającego się stanu zdrowia służył pomocą w konfesjonale, głosił homilie i służył radą wszystkim, którzy się do niego zwracali.
19 sierpnia 2006 roku obchodził Złoty Jubileusz Kapłaństwa, a uroczystości jubileuszowe celebrował 26 sierpnia. Do ostatniej chwili starał się być użyteczny.
W dniu 24 września 2009 roku w szpitalu w Świeciu odszedł do Pana w wieku 84 lat, w 59 roku ślubów zakonnych, w 53 roku kapłaństwa. Pozostanie w naszej pamięci, jako człowiek oddany sprawie misyjnej do ostatniej chwili, o otwartym sercu dla innych, wierny zakonnik
Ojcze Bronisławie, odpoczywaj i żyj w Panu !    

---

  Artykuły na temat działalności i pracy duszpasterskiej Ojca Bronisława:

"Gorliwy animator misji"
autor: Jan Gładysiak

Budzi zapał do głoszenia Ewangelii u kandydatów do Zgromadzenia Ojców Werbistów. Każda pełniona posługa jest dla niego okazją do propagowania misji – to o. Bronisław Poćwiardowski SVD, obchodzący jubileusz 50-lecia kapłaństwa.

Dzień 19 sierpnia 1956 roku to dla ojca Bronisława data szczególna, wtedy bowiem bp Marian Jankowski udzielił mu święceń kapłańskich. Zaraz po tym wydarzeniu otrzymał od władz zakonnych misjonarskie posłanie do Argentyny, jednak komunistyczne władze uniemożliwiły jego realizację, nie wydając paszportu. Ojciec Poćwiardowski pozostał więc w kraju. Pełnił tu posługę kapłańską m.in. w Pieniężnie, Elblągu, Laskowicach Pomorskich i Krzywinie Gryfińskim. Realizował swoje powołanie jako wikariusz, rekolekcjonista, proboszcz i dziekan, zawsze jednak sprawa misji leżała mu na sercu. W 1967 roku został referentem misyjnym w Chludowie, zaś wkrótce abp Antoni Baraniak powołał go do Archidiecezjalnej Komisji Misyjnej.

Jako referent szczególną troską obdarzał seminarium w Pieniężnie. Ks. proboszcz Konrad Duk SVD, ówczesny kleryk Misyjnego Wyższego Seminarium Duchownego Księży Werbistów wspomina, że było ono oczkiem w głowie o. Bronisława: – Przyjeżdżał tutaj często. Spotykał się z nami. Prowadził wykłady o realizacji Soboru Watykańskiego II, a zwłaszcza dekretu o działalności misyjnej Kościoła. Wypożyczał też eksponaty dla potrzeb animacji misyjnej Kościoła w Polsce.

Niezapomnianym przeżyciem był dla jubilata wyjazd do Rzymu w roku 1975, na uroczystości beatyfikacyjne o. Arnolda Janssena – założyciela Zgromadzenia Ojców Werbistów. Uczestniczył w nich jako delegat Archidiecezjalnej Komisji Misyjnej, po powrocie z entuzjazmem opisywał wydarzenia, w których brał udział.

Wiadomość o wyborze kard. Karola Wojtyły na papieża zastała o. Poćwiardowskiego w nowicjacie werbistów, który wówczas wznowił swoją działalność przerwaną II wojną światową. Po wybuchu radości przyszła chwila na refleksję: – Kościół będzie otwarty na dzieło ewangelizacji narodów, kardynał Wojtyła jako arcybiskup krakowski żył ewangelizacją – powiedział wtedy o. Bronisław. Wielkie zainteresowanie wzbudzał wówczas film ze zbiorów jubilata, pokazywany przez niego często w czasie podróży po kraju, przedstawiający kardynała Wojtyłę podczas wizyty w Nowej Gwinei.

W latach1984-1986 ojciec Poćwiardowski pełnił funkcję rektora Domu Królowej Apostołów w Rybniku. Organizował tam spotkania misyjne, w których niejednokrotnie uczestniczyło ponad 200 osób, jeździł też po parafiach śląskich, przedstawiając problemy i radości placówek misyjnych Kościoła. Zachęcał wiernych do modlitwy w intencji ewangelizacji narodów i o dar powołań na misje.

Ojciec Bronisław swój zapał do służby misjom od 50 lat przekazuje innym. I czyni to w sposób, który pozwala ks. Dukowi wspominać: – Troszczył się o nas tak jak prawdziwy ojciec.

Na podstawie rozmowy ks. Ambrożego Andrzejaka z ks. Konradem Dukiem SVD

za: Przewodnik Katolicki 35/2006 "Wiara i Kościół"

 

---

0. Bronisław Poćwiardowski SVD
(1925-2009)

Jego marzeniem była praca misyjna w dalekiej Argentynie. Bóg pokierował jego kapłańskim życiem inaczej, powierzając mu szerzenie idei misyjnej w Polsce.

Bronisław Poćwiardowski urodził się 23 stycznia 1925 r. w Jeżewie, powiat Świecie, w rodzinie Waleriana i Franciszki z domu Żurek. Szkołę podstawową w rodzinnej miejscowości ukończył w 1939 r. Po wojnie rozpoczął naukę w gimnazjum pedagogicznym w Chełmnie i od 1947 r. kontynuował ją w Niższym Seminarium Duchownym Księży Werbistów w Górnej Grupie. W 1948 r. rozpoczął nowicjat zakonny w Domu św. Wojciecha w Pieniężnie. Tam też 8 września 1950 r. złożył pierwsze śluby zakonne. W latach 1950-1956 odbył studia filozoficzno teologiczne w Misyjnym Seminarium Duchownym Księży Werbistów w Pieniężnie, gdzie 8 września 1955 r. złożył śluby wieczyste, a 23 października tegoż roku przyjął święcenia diakonatu. Tam też 19 sierpnia 1956 r. otrzymał święcenia kapłańskie z rąk bp. Mariana Janowskiego.
Rok później otrzymał przeznaczenie na misje w Argentynie. Do wyjazdu jednak nie doszło, gdyż władze państwowe odmówiły mu wydania paszportu. Został wówczas skierowany do pracy dusz-pasterskiej najpierw w Elblągu (1957-1958), a później w Laskowicach Pomorskich (1958-1959). W latach 1959-1967 był administratorem parafii w Krzywinie Gryfińskim k. Szczecina. Miał tam pod swoją opieką cztery kościoły. Ponadto pełnił obowiązki dziekana dekanatu Krzywin oraz spowiednika sióstr michalitek i okolicznych księży. Przez kolejne trzynaście lat pracował jako referent misyjny w Domu św. Stanisława Kostki w Chludowie. W latach 1976-1984 pełnił urząd Sekretarza ds. Misji Polskiej Prowincji. Zadaniem jego była troska o misjonarzy wyjeżdżających na mi¬sje, już tam pracujących oraz przebywających w kraju na urlopie czy leczeniu.
Był to najbardziej aktywny okres w jego życiu. Szerzył ideę misyjną poprzez wystawy, filmy i spotkania misyjne, brał udział w licznych sympozjach misyjnych i misjologicznych organizowanych w kraju i za granicą. Pragnąc pogłębienia świadomości misyjnej w Kościele polskim, w latach 1970-1980 samodzielnie redagował i wydawał biuletyn „Serwis Misyjny", * który docierał do szerokich rzesz czytelników. Był też przez lata członkiem Archidiecezjalnej Komisji Misyjnej w Poznaniu. To jego zasługą było, że 3 czerwca 1979 r. w Gnieźnie papież Jan Paweł II wręczył dwunastu werbistowskim misjonarzom krzyże misyjne. W następnych latach był przełożonym Domu Królowej Apostołów w Rybniku (1984-1986), referentem misyjnym w Domu św. Stanisława Kostki w Chludowie (1986-1991) oraz dyrektorem Kolportażu Wydawnictwa Księży Werbistów „Verbinum" w Laskowicach Pomorskich (1991-1993). W późniejszych latach z racji wieku i dolegliwości zdrowotnych przebywał już na stałe w Domu św. Arnolda Janssena w Laskowicach Pomorskich. W tym czasie zajął się opracowaniem historycznym dziejów tegoż domu, parafii oraz okolicy. W 1998 r. wydał książkę pt. „Księża Werbiści w Laskowicach". W roku 2000 ukazała się kolejna pozycja jego autorstwa pt. „Laskowice Pomorskie. Zarys dziejów". Zmarł nagle na zawał serca 25 września 2009 r. Spoczął w kwaterze werbistowskiej na cmentarzu parafialnym w Laskowicach.
Janusz Brzozowski SVD, Misjonarz 6/2015 str. 24