o. Józef Tyczka

urodzony: 11. 03. 1933 r.

święcenia kapłańskie: 01. 02. 1959 r.

zmarł: 03. 05. 2007 r. - (74 lata) - pochowany w Górnej Grupie

Śp. O. Józef Tyczka SVD
O. Józef Tyczka urodził się w Radzionkowie, powiat Tarnowskie Góry, z rodziców Kacpra i Antoniny z domu Manderla, 11 marca 1933 r. Był najmłodszym spośród siedmiorga dzieci państwa Tyczków. W życiorysie z 1973 r. stwierdził: „Dzieciństwo miałem spokojne. Ojciec bardzo się nami interesował i żył dla swej rodziny, za co zyskał sobie miłość nas wszystkich. Matka wypełniała swoje powinności bez szemrania, w poczuciu odpowiedzialności. Oboje byli bardzo religijni. Jedno i drugie odmawiało codziennie różaniec, obchodziło gorliwie pierwsze piątki miesiąca. (...) Oboje szanowali przykazania Boże i w swoim postępowaniu zawsze liczyli się z Bogiem. Jeżeli jestem cokolwiek religijny - myślę, że mam to po ojcu. Po matce wziąłem poczucie obowiązku".
Kiedy Józef kończył szkołę podstawową, matka namawiała go, by obrał „popłatny zawód". Zapisał się zatem do Gimnazjum Górniczego w Bytomiu. Chciał w ten sposób spełnić życzenie matki. Bardzo chciał zostać misjonarzem, ale uważał, że nie ma wystarczających zdolności, by móc zostać kapłanem. Następnego dnia po przyjęciu do szkoły górniczej spotkał na ulicy swoją wychowawczynię ze szkoły podstawowej, która zapytała, czy nie chciałby być księdzem. Odpowiedział, że widzi siebie w przyszłości w roli brata zakonnego. Wychowawczyni pobiegła jednak zaraz do księdza katechety, który kazał mu zmienić szkołę. W ten sposób Józef znalazł się w Państwowym Gimnazjum w Tarnowskich Górach, a po roku zgłosił się do Nysy, skąd trafił do nowicjatu w Pieniężnie. 8 września 1958 r. złożył wieczyste śluby zakonne, a 1 lutego 1959 r. przyjął święcenia kapłańskie. Ewentualny wyjazd na misje w ówczesnej sytuacji politycznej pozostawał w sferze marzeń.
Pierwszym miejscem przeznaczenia o. Józefa był Dom Misyjny św. Stanisława Kostki w Chludowie, gdzie pozostał przez 13 lat. Spełniał tu wiele posług. Był redaktorem Biuletynu Polskiej Prowincji Zgromadzenia Słowa Bożego „Verbinum". Pomagał w pracy duszpasterskiej w parafii. Był kolejno asystentem rektora i mistrza nowicjatu braci, ekonomem domowym, mistrzem nowicjatu braci, ojcem duchownym braci po ślubach, a w końcu rektorem domu. W latach 1963-1965 dojeżdżał do Warszawy na wykłady do Prymasowskiego Studium Życia Wewnętrznego. W 1966 r. wziął udział w kursie duchowości werbistowskiej w Nemi pod Rzymem. Zredagował 12 zeszytów „NURT SVD", których celem jest udostępnienie materiałów z duchowości i historii Zgromadzenia Słowa Bożego. W roku 1972/1973 przebywał w Pieniężnie jako redaktor „Verbinum". Z powodu problemów ze wzrokiem poprosił o zwolnienie z tej funkcji. Przez następne 13 lat (1973-1986) należał do Domu Misyjnego św. Małgorzaty w Bytomiu, a pracował jako kapelan sióstr boromeuszek w Świerklańcu i spowiednik sióstr zakonnych w 30 konwentach. Później przebywał w Pieniężnie, gdzie był sekretarzem prowincjalnym i redaktorem „Komunikatów SVD", Od 1993 do 1998 był kapelanem domu zakonnego sióstr zgromadzenia misyjnego Służebnic Ducha Świętego w Sulejówku k. Warszawy. W 1998 r. przeniesiony do Centrum Duchowości Arnolda Janssena w Nysie, jeszcze tego samego roku zostaje kapelanem współbraci w Raciborzu. Od 2001 r. pełni funkcję dyrektora Sekretariatu św. Arnolda, 1 września 2006 r. opuszcza Racibórz i przenosi się do Domu Królowej Apostołów w Rybniku, gdzie włącza się do prac duszpasterskich. Po kilku miesiącach jego zdrowie zaczęło gwałtownie się pogarszać. Gdy zaczął potrzebować stałej opieki zdrowotnej, został przeniesiony 20 lutego 2007 r. na oddział chorych w Domu Misyjnym św. Józefa w Górnej Grupie. Mimo intensywnej terapii w szpitalu i w domu odszedł 3 maja 2007 r. w uroczystość Najświętszej Marii Panny Królowej Polski do Pana - w 75 roku życia, 55 roku ślubów zakonnych, 49 roku kapłaństwa.
Pogrzeb o. Józefa odbył się 7 maja w Górnej Grupie.

Alfons Labudda SVD
Za: „Misjonarz” nr 11/2007 str 33.


O. Józef Tyczka SVD (1933-2007)


„Moje powołanie sięga czasów szkoły podstawowej. W domu pełno było czasopism religijnych. Tam zrodziło się moje powołanie".

Józef urodził się 11 marca 1933 r. w Radzionkowie k. Tarnowskich Gór w rodzinie Kacpra i Antoniny z domu Manderla. Był najmłodszym spośród siedmiorga rodzeństwa. Rodzice byli bardzo religijni. Codziennie odmawiali różaniec i obchodzili pierwsze piątki miesiąca. Józef od dzieciństwa rozczytywał się w prasie misyjnej, gdyż bardzo chciał zostać misjonarzem. Myślał o powołaniu brata misyjnego. Dlatego po ukończeniu szkoły podstawowej złożył pomyślnie egzamin do technikum budowlanego w Bytomiu. Jednakże spotkanie z nauczycielką Emilią Chabło i późniejsza rozmowa z księdzem katechetą Leonem Szkatułą odmieniły jego życiowe plany. Postanowił zostać kapłanem. Rozpoczął naukę w gimnazjum w Tarnowskich Górach. W1949 r. zdecydował się zgłosić się do gimnazjum werbistowskiego w Domu św. Krzyża w Nysie, gdzie rok później zdał pomyślnie egzamin maturalny. Po maturze w 1950 r. wstąpił do Zgromadzenia Słowa Bożego i rozpoczął nowicjat w Domu św. Wojciecha w Pieniężnie. Tam 8 września 1952 r. złożył pierwsze śluby zakonne. Dalsze studia kontynuował w Misyjnym Seminarium Księży Werbistów w Pieniężnie, gdzie 8 września 1958 r. złożył profesję wieczystą, a 1 lutego 1959 r. przyjął święcenia kapłańskie.

Jak wszyscy werbiści, tak i o. Józef marzył o wyjeździe na misje. Czasy komunizmu i „żelaznej kurtyny" udaremniły jednak wszelkie próby podejmowane w tym celu. Jego życie zakonno-misyjne zostało więc związane z posługą na terenie kraju. Przez 13 lat przebywał w Domu św. Stanisława Kostki w Chludowie k. Poznania, gdzie dwa lata pracował jako wikariusz w parafii. W następnych latach był asystentem rektora i mistrza nowicjatu braci, ekonomem domowym, mistrzem nowicjatu braci, ojcem duchownym braci po ślubach, a w końcu przełożonym domu chludow skiego. W latach 1963-1965 dojeżdżał do Warszawy na wykłady do Prymasowskiego Studium Życia Wewnętrznego. W 1966 r. wziął udział w kursie duchowości werbistowskiej w Nemi k. Rzymu. W latach 1972-1973 przebywał w Pieniężnie, gdzie pracował jako redaktor biuletynu „Verbinum", jednakże z powodu problemów zdrowotnych po roku poprosił o zwolnienie z tej funkcji. Lata 1973-1986 spędził w Domu św. Małgorzaty w Bytomiu, gdzie pracował jako kapelan sióstr boromeuszek w Świerklańcu oraz spowiednik sióstr zakonnych w 30 konwentach. W latach 1986-1992 przebywał w Domu św. Wojciecha w Pieniężnie, tu pełnił funkcję sekretarza prowincjalnego i redaktora „Komunikatów SVD". Od 1993 do 1998 r. był kapelanem sióstr Służebnic Ducha Świętego w Sulejówku k. Warszawy, a następnie do 2006 r. kapelanem tychże sióstr w Raciborzu. 1 września 2006 r. został przeniesiony do wspólnoty Domu Królowej Aposto­łów w Rybniku.
Przez cały czas o. Józef pisał, tłumaczył i publikował. Jego zainteresowanie historią i duchowością zgromadzenia zrodziło się w Chludowie. Z czasem owo zainteresowanie przerodziło się w pasję. Odpowiadając na apel V Kapituły Prowincjalnej z 1967 r. dotyczący gromadzenia i tłumaczenia materiałów z duchowości werbistowskiej, o. Józef zainicjował wydawanie periodyku „Nurt SVD" i był jego redaktorem do 1994 r. W tym samym roku rozpoczął nową serię wydawniczą zatytułowaną „Zeszyty Werbistowskie". W ciągu 11 lat ukazały się 24 tomy tej serii. Ponadto przetłumaczył z języka niemieckiego kilka książek o życiu św. Arnolda Janssena oraz opracował historię werbistowskich domów zakonnych w Chludowie i Bytomiu. Ukoronowaniem jego badań nad historią Polskiej Prowincji zgromadzenia była monumentalna praca „Zarys dziejów Polskiej Prowincji Zgromadzenia Słowa Bożego".
Swoimi publikacjami o. Józef dokonał przeogromnego wkładu w dzieło przyswojenia przez polskich werbistów historii oraz duchowości Zgromadzenia Słowa Bożego. Dzięki temu mocno wpisał się w grono historyków Polskiej Prowincji. Ostatnie miesiące życia spędził w Domu św. Józefa w Górnej Grupie, gdzie zmarł 3 maja 2007 r. Spoczął na cmentarzu klasztornym przy Domu św. Józefa w Górnej Grupie.

za: O. Janusz Brzozowski SVD

Misjonarz 11/2014. str. 24-25