o. Władysław Kajzer
urodzony: 01. 04. 1920 r.
święcenia kapłańskie: 27. 06. 1971 r.
zmarł: 19. 01. 2004 r. - (83 lat) - pochowany w Górnej Grupie
Władysław Kajzer SVD (1920-2004)
Władysław Leon Kajzer, syn Ludwika i Pelagii, z domu Kinecka, urodził się 1 kwietnia 1920 r. w Strzałkowie w Poznańskiem. Kiedy miał 4 lata, rodzice przeprowadzili się z dziećmi do Rawicza. Chociaż ojciec był tylko szewcem, wykształcił całą czwórkę dzieci. Bracia zostali nauczycielami, a siostra pracownicą umysłową. Po ukończeniu szkoły podstawowej Władysław zgłosił się w 1935 r. do oo. marianów. Ponieważ nie mogli mu obniżyć czesnego, o co prosił, odszukał w „Przewodniku Katolickim" adres Małego Seminarium Misyjnego werbistów w Bruczkowie, poczta Borek Wielkopolski. Do małego seminarium przyjął go o. prowincjał Tomasz Puchała. Od niego również uzyskał obniżkę opłat. Po dwóch latach nauki w Bruczkowie został przeniesiony do gimnazjum werbistowskiego w Rybniku, gdzie uzyskał świadectwo ukończenia państwowego gimnazjum ogólnokształcącego. Po wakacjach 1939 r. miał kontynuować naukę w liceum w Górnej Grupie. Wybuch wojny zastał go w Poznaniu. Ze znajomymi ewakuował się do Warszawy, ale po kapitulacji powrócił do Rawicza. Wiosną 1940 r. został wywieziony przez Niemców na roboty, do „bambra" - gospodarza koło Ścinawy, a więc niezbyt daleko od Rawicza. Po miesiącu gospodarz udzielił mu pisemnego zwolnienia, które pozwoliło mu wrócić do domu. Niemcy jednak uznali go za zbiega i wsadzili na trzy dni do więzienia W Rawiczu. Po wyjaśnieniu sprawy otrzymał nakaz pracy na miejscu. Większość czasu przepracował jako robotnik na kolei. W dwa miesiące po wyzwoleniu Rawicza w styczniu 1945 r., w marcu zgłosił się do domu nowicjackiego w Chludowie k. Poznania. Rozpoczęła się odbudowa ze zniszczeń wojennych i równocześnie nauka filozofii pod kierunkiem jedynego profesora, o. Jana Chodzidły. W 1946 r. wznowiono życie nowicjackie w Chludowie. Drugi rok nowicjatu kontynuował w 1947/48 w Nysie. Następnego roku podjął studia teologiczne w Misyjnym Seminarium Duchownym Księży Werbistów w Pieniężnie, przeniesionym tu w tymże roku z Chludowa.
„W 1950 r., po drugim roku teologii i dwóch niższych święceniach, na skutek przemęczenia i nieporozumienia z domownikami wystąpiłem ze Zgromadzenia" - pisze Władysław w życiorysie. Po przybyciu do domu rodzinnego skorzystał z otwarcia liceum ogólnokształcącego dla pracujących i w 1951 r. uzyskał państwową maturę. Pracował w różnych przedsiębiorstwach, najdłużej w branży odzieżowej. W 1966 r. odwiedził Pieniężno. „Padła od kogoś nieśmiała, wypowiedziana półżartem propozycja powrotu. Nie brałem tego poważnie. Ale kontakty grzecznościowe w dalszym ciągu utrzymywałem. Wreszcie po dwóch latach powziąłem zamiar powrotu do SVD, o ile oczywiście jeszcze się na coś przydam. Złożyłem prośbę o przyjęcie. Zostałem przyjęty. I w lutym 1969 r. przybyłem do Pieniężna do nowicjatu. Po skróconym za dyspensą nowicjacie kontynuowałem studia teologiczne. Śluby wieczyste złożyłem 7 września 1970 r. Wyświęcony zostałem 27 czerwca 1971 r. ["Konsekratorem był kard. Stefan Wyszyński]. Z dniem 1 lipca otrzymałem nominację na wikariusza przy parafii św. Jana Chrzciciela w Ornecie. Po roku zostałem przeniesiony na równorzędne stanowisko do parafii w Pieniężnie". Tyle życiorys z 1975 r. Potem był kilka lat ekonomem domowym w Chludowie. Od 1976 do 1998 r. był kapelanem sióstr zakonnych kolejno w Brynicy, Zborowskiem, Porębie-Leśnicy. Ostatnie lata spędził w Domu Misyjnym św. Józefa w Górnej Grupie na oddziale dla starszych i chorych współbraci. Były to lata raczej pogodne. Urodzony w Prima Aprilis brał swoje życie i konkretne sytuacje życiowe trochę z przymrużeniem oka. Powoli jednak siły się wyczerpywały. Zmarł 19 stycznia 2004 r. w Górnej Grupie, zaopatrzony na śmierć przez ojca rektora Jana Czachorka, w 84 roku życia i 33 roku kapłaństwa. Został pochowany na miejscowym cmentarzu klasztornym. Po ludzku sądząc wydaje się, że mimo „krzywych linii" było to życie spełnione i owocne.
Alfons Labudda SVDza: "Misjonarz" nr 4/2004 str 32
Ur. 1.4.1920 Strzałkowo, diec. Poznańska
W. 1.9.1935 Bruczków
0. 8.9.1946 Chludowo
l.pr. 8.9.1948 Peniężno
W.pr. 8.9.1970 Pieniężno
Święc. 27.6.1971 PieniężnoW 1935 r. wstąpił do gimnazjum zakonnego dla starszych powołań w Bruczkowie, kontynuując studia gimnazjalna aż do wybuchu wojny w 1939 r. Okres wojenny przebył w domu rodzinnym w Rawiczu. W marcu 1945 r. zgłosił się do o.J. Chodzidły w Chludowie i w kwietniu rozpoczął studia filoficzne, trwające trzy semestry. Z chwilą reaktywowania przedwojennego nowicjatu, został we wrześniu 1946 r. obłóczony. W czasie 1947-48 przebywał w Nysie razem z innjmi kolegami-nowicjuszami, gdzie przy nowo otwartym niższym seminarium św. Krzyża, uzupełniali swoją wiedzę gimnazjalną. W sierpniu 1948 r. przybył z całym swoim kursem do Pieniężna i rozpoczął studia teologiczne i uzyskał niższe święcenia kapłańskie. 8.9.1950 r. zrezygnował z dalszych studiów teologicznych i rozpoczął pracę jako księgowy w Rawiczu, mieszkając przy swojej siostrze. Dzięki kontaktom z o.Bernardem Wodeckim, zgłosił się w 1969 r. ponownie do Pieniężna, gdzie w 1971 r. uzyskał święcenia kapłańskie. W czasie 1971-72 pełnił funkcję wikariusza w Ornecie, diec. warmińska, i pracował razem z o.J. Małkiem. Od 1972-73 był harluszem w Pieniężnie i pracował u boku o.Władysława Karczyńskiego. Przez dalsze trzy lata /1973-76/ pełnił funkcję ekonoma domowego w Chludowie. Podlegało mu wówczas: gospodarstwo rolne, ogród i dom zakonny, 18.11.1976r. przeszedł do Brynicy, diec. opolska, przejmując obowiązki kapelana domowego sióstr Służebniczek NMP. Udzielał się także duszpastersko w okolicy /parafia Brynica, Łubniany, Dobrzeń, Lubczyce/.
za: NURT SVD. nr 35. 1985 r. str 275