o. Eugeniusz Śliwka

 

"Niezmordowany animator"
Eugeniusz Śliwka urodził się 1 stycznia 1952 r. w Sopocie. Był najstarszym spośród trojga dzieci Mieczysława i Gertrudy z d. Brzezińskiej. Do szkoły podstawowej uczęszczał w Gdańsku-Chełmie, po jej ukończeniu rozpoczął naukę w VIII Liceum Ogólnokształcącym w Gdańsku, które ukończył egzaminem dojrzałości w 1971 r.
W tym samym roku został przyjęty do Zgromadzenia Słowa Bożego i rozpoczął nowicjat w Seminarium Misyjnym Księży Werbistów w Pieniężnie. Pierwsze śluby zakonne złożył 8 września w 1973 r., natomiast 8 września 1977 r. śluby wieczyste. 18 września 1977 r. przyjął święcenia diakonatu, a 2 kwietnia 1978 r. święcenia kapłańskie z rąk bp. Józefa Drzazgi, biskupa warmińskiego. Po święceniach kapłańskich pracował w Referacie Misyjnym w Pieniężnie, 1 października 1979 r. został skierowany na studia doktoranckie w Instytucie Historii Kościoła Wydziału Teologicznego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w Lublinie, które ukończył 28 stycznia 1984 r., uzyskując tytuł doktora teologii na podstawie rozprawy pt. „Formacja intelektualna, działalność dydaktyczno-naukowa i wydawnicza werbistów polskich (1919-1982)".
15 lutego 1984 r. został przeniesiony do Pieniężna i pełnił funkcję referenta misyjnego oraz otrzymał nominację na wykładowcę historii Kościoła w Misyjnym Seminarium Księży Werbistów w Pieniężnie. W ramach pracy w Referacie Misyjnym w Pieniężnie odbył dwie podróże po krajach misyjnych, odwiedzając Papuę Nową Gwineę, Filipiny, Indie, RPA, Angolę, Togo i Ghanę.
W latach 1992-1995 był członkiem Rady Prowincjalnej oraz sekretarzem ds. misji. Tę ostatnią funkcję pełnił w latach 1992-1998, koncentrując się przede wszystkim na działaniach mających na celu pogłębienie świadomości misyjnej wiernych w Polsce oraz ich zaangażowania na rzecz dzieła misyjnego Zgromadzenia i Kościoła powszechnego w Polsce. Wyrazem tego było prowadzenie dni skupienia o tematyce misyjnej w parafiach na terenie całej Polski, tworzenie kół przyjaciół i dobrodziejów misji, organizowanie „Wakacji z misjami", a także wielu akcji, których celem było uzyskanie pomocy materialnej dla naszych misjonarzy pracujących w innych prowincjach (np. patronat misyjny, Akcja św. Krzysztofa). W tym czasie we współpracy z przedstawicielami Papieskich Dzieł Misyjnych w Polsce zaangażował się również w zorganizowanie II Krajowego Kongresu Misyjnego, który odbył się w dniach 16-18 października 1992 r. w Częstochowie. W 1995 r. dzięki jego staraniom zostało powołane Kolegium Teologiczne dla Laikatu w Pieniężnie, którego został dyrektorem.
Był redaktorem i wydawcą wielu pozycji książkowych, a także Biuletynu Misyjno-Pastoralnego „Animator" i miesięcznika „Image" oraz organizatorem sympozjów z zakresu etnologii, religioznawstwa i misjologii. Należał do Komisji Episkopatu ds. Dialogu z Religiami Niechrześcijańskimi oraz Komisji Ekumenicznej Archidiecezji Warmińskiej.
4 marca 1998 r. został mianowany przełożonym Polskiej Prowincji Zgromadzenia Słowa Bożego. Urząd ten objął 1 maja i pełnił go do 30 kwietnia 2001 r. W tym czasie powołał Centrum Duchowości Polskiej Prowincji w Nysie, liceum ogólnokształcące w Laskowicach Pomorskich, włączył na powrót Wydział Filozoficzny Seminarium SVD w Nysie do Wydziału Teologicznego w Pieniężnie, a Misyjne Seminarium w Pieniężnie zostało włączone w struktury Wydziału Teologii Uniwersytetu Warmińsko- -Mazurskiego. Powołał parafię św. Arnolda Janssena w Olsztynie i parafię pw. Matki Bożej Fatimskiej w Golkowicach.
Przygotował uroczystości beatyfikacyjne czterech polskich werbistów - męczenników II wojny światowej, które odbyły się 13 czerwca 1999 r.
Od maja 2001 r. mieszkał w Krynicy Morskiej i zarządzał Domem Wypoczynkowo-Rekolekcyjnym „Bursztyn", należącym do Fundacji Misyjno-Charytatywnej im. bł. Józefa z Szantungu, pełniąc jednocześnie funkcję prezesa tejże fundacji. W ramach Fundacji organizował co roku sesje naukowe poświęcone Kościołowi w Chinach, a wraz z Instytutem Spraw Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego sympozja dotyczące problematyki kulturowo-społecznej.
Pełniąc funkcję przewodniczącego Komisji Misyjnej przy Konferencji Wyższych Przełożonych Zakonów Męskich, był głównym inicjatorem, a następnie organizatorem I Ogólnopolskiego Kongresu Misyjnego Zgromadzeń i Zakonów Męskich i Żeńskich „Wypłyń na głębię", który odbył się w dniach 9-16 czerwca 2002 r, w Gdańsku.
17 września 2003 r. został mianowany wicepostulatorem w procesie beatyfikacyjnym 19 werbistów - kapłanów i kleryków zgłoszonych do procesu beatyfikacyjnego II grupy męczenników II wojny światowej: sługi Bożego Henryka Szumana, kapłana diecezjalnego i 121 kapłanów diecezjalnych, zakonników i zakonnic oraz wiernych świeckich zmarłych w opinii świętości.
W lipcu 2004 r. powrócił do Domu Misyjnego św. Wojciecha w Pieniężnie, gdzie pełnił obowiązki wykładowcy historii Kościoła w Misyjnym Seminarium Duchownym oraz nadal przygotowywał materiały związane z procesem beatyfikacyjnym stwierdzającym męczeństwo naszych 19 sług Bożych. Ponadto 25 listopada 2004 r. dekretem abp. Edmunda Piszcza został powołany na członka Komisji historycznej w procesie beatyfikacji służebnic Bożych - s. Krzysztofy Klornfass i XV towarzyszek ze Zgromadzenia Sióstr Świętej Katarzyny Dziewicy i Męczennicy.
3 października 2005 r. podczas prowadzenia samochodu dostał udaru mózgu i uderzył w drzewo. Zmarł 4 października 2005 r. w szpitalu w Starogardzie Gdańskim. Uroczystości pogrzebowe odbyły się 7 października w Pieniężnie. W intencji tragicznie zmarłego Mszę św. sprawowało prawie 100 kapłanów. Liturgii w kościele seminaryjnym księży werbistów przewodniczył abp Edmund Piszcz, współkoncelebransami byli abp Tadeusz Gocłowski i bp Jerzy Mazur oraz prowincjał księży werbistów, o. Ireneusz Piskorek. Abp Piszcz powiedział m.in.: „O. Eugeniusz Śliwka był człowiekiem skromnym. Wiedział, że jego rolą było pokorne głoszenie Chrystusa (...). Dobroć, życzliwość, radość i uśmiech to cechy charakterystyczne jego osoby".
Roman Czajka SVD

Za: „Misjonarz” nr 2/2006 str 30-33

---

O. Eugeniusz Śliwka SVD (1952-2005)
Ojciec Eugeniusz Śliwka był człowiekiem skromnym, wiedział, że jego rolą było pokorne głoszenie Chrystusa (...). Dobroć, życzliwość, radość i uśmiech to cechy charakterystyczne Jego osoby (...). Człowiek dobry nigdy nie umiera, ale najlepszą cząstkę pozostawia w innych, mimo że może odejść gwałtownie, tak Jak odszedł ojciec Eugeniusz.
O. Eugeniusz Śliwka urodził się 1 stycznia 1952 r. w Sopocie, w robotniczej rodzinie Mieczysława i Gertrudy z domu Brzezińska. Uczęszczał do szkoły podstawowej w Gdańsku, po której ukończeniu rozpoczął naukę w VIII Liceum Ogólnokształcącym. Po zdaniu egzaminu dojrzałości 5 maja 1971 r. wstąpił do nowicjatu Zgromadzenia Słowa Bożego w Domu św. Wojciecha w Pieniężnie, gdzie 8 września 1973 r. złożył pierwszą profesję zakonną. W czasie studiów w Misyjnym Seminarium Duchownym Księży Werbistów w Pieniężnie pasją Eugeniusza była historia Kościoła. Owocem naukowych dociekań i poszukiwań tego okresu jest napisana w ramach historii Kościoła na Wydziale Teologicznym KUL-u w 1978 r. praca magisterska „Dzieje parafii Pieniężno". Po złożeniu profesji wieczystej 8 września 1977 r. oraz otrzymaniu święceń kapłańskich 2 kwietnia 1978 r. o. Śliwka podjął pracę w Referacie Misyjnym w Pieniężnie. 1 października tegoż roku został skierowany na studia doktoranckie w Instytucie Historii Kościoła Wydziału Teologicznego KUL, które ukończył 28 stycznia 1984 r., uzyskując stopień doktora teologii na podstawie rozprawy „Formacja intelektualna, działalność dydaktyczno-naukowa i wydawnicza werbistów polskich (1919-1982)".
15 lutego tego roku powrócił do Pieniężna, gdzie oprócz kierowania pracami Referatu Misyjnego prowadził wykłady z historii Kościoła w Misyjnym Seminarium Duchownym Księży Werbistów. W ramach prac w Referacie Misyjnym odbył dwie podróże studyjne po krajach misyjnych: Indie, Filipiny, Papua Nowa Gwinea (1990 r.) oraz Republika Południowej Afryki, Angola, Togo, Ghana (1997 r.). Dostarczyły mu one nowych impulsów do kontynuacji rozpoczętych jeszcze w 1985 r. Pieniężeńskich Spotkań z Religiami oraz Pieniężeńskich Sesji Misyjno-Pastoralnych, organizowanych wspólnie z polskimi i zagranicznymi ośrodkami naukowymi.
Pełniąc urząd prowincjalnego sekretarza ds. misji (1992-1998) we współpracy z Papieskimi Dziełami Misyjnymi w Polsce zorganizował II Ogólnopolski Kongres Misyjny, który odbył się w Częstochowie w dniach 16-18 października 1992 r. Współorganizował dwie ogólnopolskie wystawy misyjne: „Wkład Polaków w dzieło misyjne Kościoła" oraz „500 lat ewangelizacji Ameryki Łacińskiej". W1995 r. dzięki jego staraniom zostało powołane w Domu św. Wojciecha w Pieniężnie Kolegium Teologiczne dla Laikatu, którego był dyrektorem w latach 1995-2001. Był założycielem, redaktorem i wydawcą periodyku o tematyce misyjno-pastoralnej „Animator" oraz w latach 1998-2001 redaktorem kwartalnika misjologiczno-religioznawczego „Nurt SVD". Należał do Komisji Episkopatu Polski ds. Dialogu z Religiami Niechrześcijańskimi oraz Komisji Ekumenicznej Archidiecezji Warmińskiej. Był też konsultorem Komisji ds. Misji Konferencji Episkopatu Polski.
4 marca 1998 r. został wybrany przełożonym Polskiej Prowincji Zgromadzenia Słowa Bożego na kadencję 1998-2001. W 2001 r. objął funkcję dyrektora Domu Rekolekcyjno-Wypoczynkowego „Bursztyn" w Krynicy Morskiej, należącego do Fundacji Misyjno-Charytatywnej im. Bł. Józefa z Szantungu, pełniąc jednocześnie funkcję prezesa tej fundacji. W ramach jej działalności organizował co roku sesje naukowe poświęcone Kościołowi w Chinach, a wraz z Instytutem Spraw Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego sympozja naukowe dotyczące problematyki kulturowo-społecznej. Pełniąc funkcję przewodniczącego Komisji Misyjnej przy Konferencji Wyższych Przełożonych Zakonów Męskich był inicjatorem oraz głównym organizatorem I Ogólnopolskiego Kongresu Misyjnego Zgromadzeń i Zakonów Męskich i Żeńskich, który odbył się w Gdańsku w dniach 9-16 czerwca 2002 r. pod hasłem „Wypłyń na głębię".
Dnia 17 września 2003 r. o. Śliwka został mianowany wicepostulatorem causae canonisationis w procesie beatyfikacyjnym 19 werbistów męczenników II wojny światowej. W lipcu 2004 r. ponownie zamieszkał w Domu św. Wojciecha w Pieniężnie, gdzie pełnił obowiązki wykładowcy historii Kościoła w Misyjnym Seminarium Duchownym oraz nadal przygotowywał materiały związane z procesem beatyfikacyjnym 19 sług Bożych. Ponadto dekretem abp. Edmunda Piszcza z 25 września 2004 r. powołany został na członka Komisji Historycznej w procesie beatyfikacyjnym służebnic Bożych: s. Krzysztofy Klomfass i 15 towarzyszek ze Zgromadzenia Sióstr św. Katarzyny Dziewicy i Męczennicy.
Pełniąc tak wiele funkcji oraz angażując się w tak liczne przedsięwzięcia o. Śliwka czynił również przygotowania do swojej rozprawy habilitacyjnej. Przeszkodziła temu tragiczna śmierć dnia 4 października 2005 r. Spoczął na cmentarzu zakonnym przy Domu św. Wojciecha w Pieniężnie.
O. Janusz Brzozowski SVD
Za: Misjonarz 2/2015 str. 24