Śp. o. Bolesław Greńczuk SVD

Bolesław Tadeusz Greńczuk, syn Józefa i Ludwiki z domu Pill urodził się 10 kwietnia 1930 r. w Rachinie w powiecie Dolina w województwie stanisławowskim (dzisiejsza Ukraina). Do września 1939 r. ukończył trzy klasy szkoły podstawowej. W 1942 r. został z rodzicami i rodzeństwem wywieziony do Niemiec (Drezno) na przymusowe roboty. Rodzice pracowali w miejscowej fabryce. Małoletni Bolesław też był przymuszany do różnych posług. W 1945 r. przeżył bombardowanie i spalenie Drezna przez aliantów. W maju tegoż roku osiedlił się z rodzicami w Żaganiu. Po uzupełnieniu wiedzy z zakresu szkoły podstawowej zgłosił się we wrześniu 1946 r. do niższego seminarium misyjnego księży werbistów w Bruczkowie koło Borku Wielkopolskiego. Z powodu kłopotów zdrowotnych po roku wrócił do domu. Dalszą naukę kontynuował w gimnazjum dla dorosłych, gdyż musiał jednocześnie pracować na swe utrzymanie. Egzamin dojrzałości złożył w Zielonej Górze w 1951 r. Po maturze nie od razu mógł zgłosić się do nowicjatu. Musiał opiekować się chorą matką. Po śmierci matki w 1955 r. zapropo­nowano mu posadę nauczycielską w powiecie oławskim, którą przyjął. Ciągle doskonalił swe kwalifikacje nauczycielskie. W 1956 r. zdał drugi egzamin dojrzałości w Liceum Pedagogicznym we Wrocławiu. Rok później zgłosił się do nowicjatu księży werbistów w Pieniężnie. Tutaj też kontynuował studia filozoficzno-teologiczne i 26 czerwca 1965 r. otrzymał święcenia kapłańskie.

W latach 1965-1966 odbył kurs i staż pastoralny w Bytomiu. 1 września 1966 r. rozpoczął pracę duszpasterską jako wikariusz na terenie diecezji warmińskiej w parafii św. Antoniego w Braniewie. W latach 1968-1970 był wikariuszem w Cerekwicy w dekanacie boreckim, rezydując przy kaplicy publicznej w byłym domu zakonnym księży werbistów w Bruczkowie, który znał już jako wychowanek niższego seminarium. Zaskarbił sobie życzliwość mieszkańców Bruczkowa przez swoją bezpośredniość i renowację polichromii kaplicy, dzieło artystów Władysława i Kazimierza Drapiewskich z Pelplina. Następne 24 lata życia spędził ponownie na Warmii. 16 czerwca 1970 r. został ustanowiony przez administratora apostolskiego diecezji warmińskiej, biskupa Józefa Drzazgę, wikariuszem ekonomem parafii Radziejewo i Lechowo dekanatu Orneta, a dnia 21 sierpnia 1970 r. administratorem tych parafii. 15 czerwca 1977 r. na mocy dekretu biskupa warmińskiego Józefa Drzazgi został mianowany administratorem parafii Długobór dekanatu Braniewo. Swą długoletnią pracę duszpasterską na Warmii O. Bolesław Greńczuk. zamknął z końcem czerwca 1993 r. Jego posługa kapłańska na tych placówkach znaczona była, oprócz pracy ściśle duszpasterskiej, remontami, renowacjami i wybudowaniem w parafii Długobór przestronnej kaplicy w Kierpajnach. Dzięki znajomości języka niemieckiego, zdobytej w czasie przymusowego wysiedlenia podczas wojny do Drezna, nawiązał serdeczny kontakt z byłymi proboszczami wszystkich trzech parafii. Kontakty te zaowocowały wzajemnymi odwiedzinami, życzliwością, wsparciem finansowym, które pomogło rozwiązywać bieżące problemy gospodarcze, zabezpieczyć stan materialny świątyń, a nawet je upiększyć nowymi złoceniami.

Stan jego zdrowia, który nigdy nie był zadawalający, pogorszył się na tyle, że trzeba było wycofać się ze zbyt aktywnego życia. Po pracy na Warmii O. Greńczuk przez rok był kapelanem u sióstr Służebnic Niepokalanego Poczęcia NMP w Leśnicy Opolskiej, a następnie przez trzy lata spowiednikiem nowicjuszy w domu nowicjackim werbistów w Chludowie. Ostatnie trzy lata O. Bolesław spędził na oddziale chorych w Domu św. Józefa w Górnej Grupie. Zmarł w szpitalu w Grudziądzu 17 września 2001 r. Pochowany został 19 września na cmentarzu klasztornym w Górnej Grupie. W pogrzebie, oprócz współbraci ze wszystkich werbistowskich domów zakonnych w Polsce, brata i siostry z rodzinami, udział wzięły liczne delegacje parafian z Lechowa, Radziejewa i Długoboru ze swymi duszpasterzami. Obecni na pogrzebie O. Greńczuka byli również dziekan i wicedziekan dekanatu Pieniężno.

Alfons Labudda SVD
"Misjonarz" Nr 4/2002